صومعه

so[w]me'e

۱. کوه یا مکان مرتفعی که راهب یا عابد جهت عبادت در آن جا به سر می‌برد؛ عبادتگاه راهب در بالای کوه.
۲. [قدیمی] خانقاه: ◻︎ صوفی از صومعه‌گو خیمه بزن در گلزار / که نه وقت است که در خانه ‌نشینی بیکار (سعدی۲: ۶۴۶).

بیعت، خانقاه، دیر، عبادتگاه، عبادتخانه، معبد