ضاله

zālle

معنی

۱. گمراه‌کننده: کتاب ضاله.
۲. (فقه، حقوق) حیوان گم‌شده.
۳. [قدیمی] گمراه: قوم ضاله.

جست‌وجوی دقیق

ضاله

فرهنگ فارسی عمید

۱. گمراه‌کننده: کتاب ضاله.۲. (فقه، حقوق) حیوان گم‌شده.۳. [قدیمی] گمراه: قوم ضاله.

ضاله

فرهنگ فارسی معین

(لِّ) [ ع . ضالة ] (ص .) 1 - مؤنث ضال ، گم گشته . 2 - گمراه کننده .

ضاله

جست‌وجوی هم‌آوا

دوچله

لغت‌نامه دهخدا

دوچله . [ دُ چ َل ْ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) سقفی که از دوطرف سرازیر باشد. (ناظم الاطباء).

دالح

لغت‌نامه دهخدا

دالح . [ ل ِ ] (ع ص ) سحاب دالح ؛ ابر بسیار باران . ج ، دُلَّح ، دَوالِح . دَلوح . (منتهی الارب ).

دالع

لغت‌نامه دهخدا

دالع. [ ل ِ ] (ع ص ) امر دالع؛ کار بیفایده . || احمق دالع؛ مرد بسیار گول . (منتهی الارب ).

داله

لغت‌نامه دهخدا

داله . [ ل َ ] (ع اِ) شهرت . ج ، دال . (منتهی الارب ) (آنندراج ).

داله

لغت‌نامه دهخدا

داله . [ ل َ / ل ِ ] (اِ) جزء دوم کلمه دوداله است و دوداله نام بازی است که کودکان به دو چوب بازند و از آن دو چوب است . آنکه بزرگتر است چنبه و آنکه کوچکترست پل نامند. رجوع به دوداله شود.

جست‌وجوی متن

ضالة

ضالة. [ ضال ْ ل َ ] (ع ص ) شتر که بی شبان و صاحب در جای هلاک باشد. (منتهی الارب ). گمشده (مذکر و مؤنث در وی یکسانست ). (منتهی الارب ) (دهار). گم گشته از حیوان (مذکر و مؤنث ) و جز آن . ضایعه . چیزی گمشده . (منتخب اللغات ). و در شعر بتخفیف نیز آمده است ضرورت را <span class="h

اضطآل

لغت‌نامه دهخدا

اضطآل . [ اِ طِ ] (ع مص ) (از «ض ٔل ») اضطئال . کوچک شدن . ضعف و مذلت . || سست رای شدن . (از اقرب الموارد). ضآلة. ضؤولة. رجوع به ضآلة و ضؤولة شود.

بدآموز

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: نحوۀ ارتباط فت] بدآموز اشتباهی گمراه‌کننده، ضاله تحریف‌شده، جعلی

ضالة

لغت‌نامه دهخدا

ضالة. [ ل َ ] (ع اِ) یک بنه ٔ ضال باشد یعنی از کُنار دشتی . || سلاح هرچه باشد یا تیر خاصةً.

pound

دیکشنری انگلیسی به فارسی

پوند، پاوند، لیره، اغل، استخر یا حوض اب، واحد مسکوک طلای انگلیسی، ضربت، اغل حیوانات گمشده و ضاله، زدن، کوبیدن، ساییدن، ارد کردن، بصورت گرد در اوردن، با مشت زدن

جست‌وجوی هم‌قافیه

دام افضاله

لغت‌نامه دهخدا

دام افضاله . [ م َ اِ ل ُه ْ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ دعایی ) پیوسته باد افضال او. بردوام باد افزونی دادن او. جاودان باد برتری دادنش .

ابوفضاله

لغت‌نامه دهخدا

ابوفضاله . [ اَ ف َ ل َ ] (اِخ ) انصاری . صحابی است . او غزوه ٔ بدر را دریافت و به جنگ صفین در رکاب امیرالمؤمنین علی علیه السلام بشهادت رسید.

ابوفضاله

لغت‌نامه دهخدا

ابوفضاله . [ اَ ف َ ل َ ] (اِخ ) فرج بن فضاله . محدث است و از ابی معبد مدنی روایت کند.

ابوفضاله

لغت‌نامه دهخدا

ابوفضاله . [ اَ ف َ ل َ ] (اِخ ) مبارک بن فضاله . محدث و ضعیف است .

فضاله

فرهنگ فارسی عمید

پس‌مانده از هرچیز؛ بقیه؛ باقی‌مانده.

درپیوند

بیشتر بدانید

ضاله

zālle

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

واژه‌نامه آزاد

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی طیفی

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید