طبع آزما

tab'[']āz[e]mā

معنی

۱. شاعری که طبع و قریحۀ خود را بیازماید.
۲. آنچه خوی و طبیعت را بیازماید.

جست‌وجوی دقیق

طبع آزما

فرهنگ فارسی عمید

۱. شاعری که طبع و قریحۀ خود را بیازماید.۲. آنچه خوی و طبیعت را بیازماید.

جست‌وجوی هم‌آوا

فرایند شکل‌گیری طبیعی،روند شکل‌گیری طبیعی

natural formation process

واژه‌های مصوب فرهنگستان

آن دسته از رویدادهای طبیعی دخیل در روند شکل‌گیری محوطه‌های باستان‌شناختی، مانند سیل و یخبندان

تباه و تبه

تبیع

لغت‌نامه دهخدا

تبیع. [ ت َ / ت ُ ب َ ] (اِخ ) نام پدر حارث رعینی صحابی است . (منتهی الارب ) (آنندراج ).

تبیع

لغت‌نامه دهخدا

تبیع. [ ت ُ ب َ ] (اِخ ) ابن سلیمان ابی العدبس . محدث است . (منتهی الارب ).

ثبیة

لغت‌نامه دهخدا

ثبیة. [ ث ُ ب َی ْ ی َ ] (ع اِ مصغر) تصغیر ثُبة و یا آن ثویبة است .

جست‌وجوی مشابه

طبع آزمایی

جست‌وجوی متن

تقارب

تقارب . [ ت َ رُ ] (ع مص ) با یکدیگر خویشی داشتن . (زوزنی ). بیکدیگر نزدیک شدن . (دهار) (از آنندراج ) (ازمنتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). خلاف تباعد. (از اقرب الموارد). || کم گردیدن شتران و گذشتن آن . (منتهی الارب ). کم گردیدن شتر کسی و پشت ریش گردیدن آن . (از اقرب الموارد).

جست‌وجوی هم‌آغاز

طبع

دیکشنری عربی به فارسی

بتابعيت کشوري در امدن , پذيرفته شدن (درکشور) , جزو زباني وارد شدن (کلمات) , بومي شدن (گياه و جانور) , طبيعي شدن , هنجار کردن

طبع

فرهنگ فارسی عمید

۱. خوی؛ سرشت؛ نهاد.۲. استعداد؛ توانایی.۳. (اسم مصدر) چاپ کردن؛ چاپ.۴. (طب قدیم) مزاج.۵. [قدیمی] هریک از عناصر چهارگانه (آب، باد، خاک، و هوا).&lang; طبع روان: طبع و ذوقی که آسان و بی‌تکلف شعر بگوید.

طبع

لغت‌نامه دهخدا

طبع. [ طَ ] (ع اِ) سرشت که مردم بر آن آفریده شده . ج ، طباع . (منتهی الارب ). خوی . (دستور اللغة ادیب نطنزی ). طبیعت . (مهذب الاسماء). آخشیج . (فرهنگ خطی اسدی متعلق به نخجوانی ). سرشت . (مقدمة الادب زمخشری ). خلقت . فطرت . طینت . خمیره . جبلت . نهاد. آب و گل . منش .(نصاب ). گ

طبع

لغت‌نامه دهخدا

طبع. [ طَ ] (ع مص ) مهر کردن بر نامه و جز آن . (منتهی الارب ). مهر کردن . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 67). || نقش کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || ساختن شمشیر. صاحب منتهی الارب در مورد این معنی عبارتی آورده بدین سیاق : طبع السیف من الطین ، و

طبع

لغت‌نامه دهخدا

طبع. [ طَ ب َ ] (ع اِ) گناه . جناح . ذنب . بزه . || عیب . آک . آهو. هر قبیحه ای که باشد. نقیصه . || زنگ . (منتهی الارب ). چرک . ریم . زنگار. (ربنجنی ) (مهذب الاسماء). || جوی خرد. ج ، اطباع . (مهذب الاسماء).

جست‌وجوی هم‌قافیه

داهی طبع

لغت‌نامه دهخدا

داهی طبع. [ طَ ] (ص مرکب ) زیرک طبع. که سرشت داهیان دارد. که طبع زیرکان دارد : یکی از آن سه کس که داهی طبع و کافی رای بود. (سندبادنامه ص 293).

دنی الطبع

لغت‌نامه دهخدا

دنی الطبع. [ دَ نی یُطْ طَ ] (ع ص مرکب ) دنی ءالطبع. پست . فرومایه ٔ ناجوانمرد. پست فطرت . (یادداشت مؤلف ).

تاریک طبع

لغت‌نامه دهخدا

تاریک طبع. [ طَ ] (ص مرکب ) بدسرشت : ناکسان را فِراستی است عظیم گرچه تاریک طبع و بدخویند.سعدی .

خام طبع

لغت‌نامه دهخدا

خام طبع. [ طَ ] (ص مرکب ) آنکه خیالات فاسد داشته باشد. (آنندراج ). ابله . احمق . نادان . کودن . (ناظم الاطباء). نعت است مر کسی راکه صاحب خیالات فاسد است . صاحب طبع خام : خام طبع است آنکه میگوید بچنگ و کف مگیرزلفکان خم خم و جام نبیذ خام را.

خردمندطبع

لغت‌نامه دهخدا

خردمندطبع. [ خ ِ رَ م َ طَ ] (ص مرکب ) آنکه طبع خردمند دارد. صاحب رای . صاحب عقل : خردمندطبعان منت شناس بدوزند نعمت بمیخ سپاس .سعدی .

درپیوند

بیشتر بدانید

طبع آزما

tab'[']āz[e]mā

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

فرهنگ گنجواژه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

دیکشنری عربی به فارسی

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا