لغتنامه دهخدا
طبنة. [ طُ ن َ ] (اِخ ) شهری است بر کرانه ٔ افریقیه نزدیک سرزمین مغرب کنار نهر زاب ، این شهر به دست موسی بن نصیر گشوده شد و بیست هزار تن اسیر از آنجا گرفت ، پادشاه آن که «کسیله » نام داشت گریخت . باروی این شهر با آجر بسیار سخت بنا شده ، کوشک و حومه ای دارد. بین قیروان تا سجلم