لغتنامه دهخدا
طعمة. [ طُ م َ ] (ع اِ) طعمه . خورش . یقال : جعلت ضیعتی طعمة له . ج ، طُعَم . (منتهی الارب ) (آنندراج ). خوراک . طُعم . غذا. خوردنی . || روزی . (زمخشری ) (غیاث اللغات ) : ملکان مرغ شکارندو فلک باز سپیدتا جهان بود و بوَد مرغ بوَد طعمه ٔ باز.