عارفهفرهنگ فارسی معین(رِ فِ یا فَ) [ ع . عارفة ] (اِفا.) 1 - مؤنث عارف ، زن صوفی . 2 - (اِمص .) مهربانی ، نیکویی ؛ ج . عوارف .
عارفةلغتنامه دهخداعارفة. [ رِ ف َ ] (ع ص ) مؤنث عارف : امراءة عارفة؛ زن شکیبا. (ناظم الاطباء). و رجوع به عارف شود. || (اِمص ) مهربانی . (غیاث ) (آنندراج ). نیکویی . ج ، عوارف . || (ص ) شناخته شده . (منتهی الارب ).
عارفهزهرافرهنگ نام‌ها(تلفظ: ārefe zahrā) (عربی) (اسم مرکب) (عارفه به معنی زن مشهور ، زن شکیبا ، نیکو ، دانا و مهربان + زهرا به معنی روشن و درخشان و درخشنده روی) ، روی هم زنِ آگاه و روشن و درخشان ، (به مجاز) دانا و زیبا .
عارفیلغتنامه دهخداعارفی . [ رِ ] (اِخ ) مولا محمود عارفی هم عصر خاقانی و ملقب به سلمان ثانی است وفات او در حدود سال 840 هَ . ق . در هرات اتفاق افتاد. دیوان غزلیاتش مشهور است . و از جمله اشعار اوست :عهد کردم که نیایم بدر از میخانه تابه آن دم که مرا پر ن
فخرآباد عارفیلغتنامه دهخدافخرآباد عارفی . [ ف َ دِ رِ ] (اِخ ) ده کوچکی است ازدهستان بهنام وسط بخش ورامین شهرستان تهران که دارای 42 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).
عارفهزهرافرهنگ نام‌ها(تلفظ: ārefe zahrā) (عربی) (اسم مرکب) (عارفه به معنی زن مشهور ، زن شکیبا ، نیکو ، دانا و مهربان + زهرا به معنی روشن و درخشان و درخشنده روی) ، روی هم زنِ آگاه و روشن و درخشان ، (به مجاز) دانا و زیبا .
عارفةلغتنامه دهخداعارفة. [ رِ ف َ ] (ع ص ) مؤنث عارف : امراءة عارفة؛ زن شکیبا. (ناظم الاطباء). و رجوع به عارف شود. || (اِمص ) مهربانی . (غیاث ) (آنندراج ). نیکویی . ج ، عوارف . || (ص ) شناخته شده . (منتهی الارب ).
عوارفلغتنامه دهخداعوارف . [ ع َ رِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ عارفة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به عارفة شود. || شناسندگان . || صابران . || احسان و نیکویی کنندگان . || خوشبوها. || مجازاً بمعنی بخششها. (آنندراج ) (غیاث اللغات ) (از ناظم الاطباء) : آثار و ایادی و عوارف و م
عارفهزهرافرهنگ نام‌ها(تلفظ: ārefe zahrā) (عربی) (اسم مرکب) (عارفه به معنی زن مشهور ، زن شکیبا ، نیکو ، دانا و مهربان + زهرا به معنی روشن و درخشان و درخشنده روی) ، روی هم زنِ آگاه و روشن و درخشان ، (به مجاز) دانا و زیبا .
متعارفهلغتنامه دهخدامتعارفه . [ م ُ ت َ رَ ف َ ] (ص نسبی ) مؤنث متعارف .- اصول متعارفه . رجوع به همین کلمه شود.- علوم متعارفه . رجوع به علوم شود.
معارفهلغتنامه دهخدامعارفه . [ م ُ رَ ف َ / م ُ رِ ف ِ ] (از ع ، اِمص ) یکدیگر را شناختن . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
اصول متعارفهلغتنامه دهخدااصول متعارفه . [ اُ ل ِ م ُ ت َ رَ ف َ / ف ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) یکی از اصناف سه گانه ای که در فواتح علوم وضع کنند. صنف اول آنچه به هَلیّت تنها وضع کنند، و آن مبادی علم باشد، و آنرا مقدمات موضوعه خوانند، و خالی نبود از آنکه بنفس خود بَی
