عرارلغتنامه دهخداعرار. [ ع َ ] (اِخ ) نام ماده گاوی است . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و عرب در مثل گوید: بأت عرار بکحل ، دو حریف را گویند که هر دو همزور باشند و گویند: آن دو گاو چندان همزور بودند که یکدیگر را سُرو زدند تا هر دو بمردند. و این مثل را درباره ٔ دو حریف برابر گویند. (ناظم الاط
عرارلغتنامه دهخداعرار. [ ع َ ] (ع اِ) هر چیزی که به سوی چیزی بازگردد. (منتهی الارب ). || زنان که همواره پسر زایند. || گیاه خوشبوی یا آن بهار دشتی است زردرنگ . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || سختی . || بلندی . || مهتری . || اصل چیزی . || زشتی خوی . || قصاص . (منتهی الارب ) (آنندراج ). هر
حرارلغتنامه دهخداحرار. [ ح َ ] (ع اِمص ) آزادی . || آزادمردی . (منتهی الارب ). || (مص ) آزاد شدن . (زوزنی ): و مارد من بعد الحرار عتیق . (از اقرب الموارد). || احیا گشتن .
حرارلغتنامه دهخداحرار. [ ح ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ حَرّة. زمین های سنگلاخ سوخته . || ج ِ حَرّان وحَرّی ̍. || ج ِ حُر. (منتهی الارب ). || ج حِرّة. و در جزیرةالعرب بسیار بدین نام برخورد میشود که بنام دیگر مضاف است . (معجم البلدان ).
حرارلغتنامه دهخداحرار. [ ح َرْ را ] (اِخ ) رازی . شیخ ابومحمد عبداﷲبن محمد حرار رازی . مستوفی او را در عداد مشایخ که تابع تابع تابعان صحابه بوده اند یاد کرده گوید: بزمان مکتفی باﷲ عباسی در 290 هَ . ق . درگذشت . از سخنان اوست : عبادت طعام زاهد است و ذکر طعام ع
حرارلغتنامه دهخداحرار. [ ح ُ ] (اِخ ) پشته هائی است در زمین سلول . (مراصدالاطلاع ) (معجم البلدان ). || نام محلی است قریب به جحفه . خواندمیر گوید: در این سال (دوم هجری ) حضرت رسول سعدبن ابی وقاص را با بیست کس از مهاجران بقصد کاروان قریش به حرار که قریب به جحفه است فرستاد. سعد به موضع مذکور رسی
عرارةلغتنامه دهخداعرارة. [ ع َ رَ ] (ع اِ) بچه که زود شیر را ترک کند. || هر چیزی که به سوی چیزی بازگردد. (منتهی الارب ). || زنان که همواره پسر زایند. || درختی است خوشبوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
عرارةلغتنامه دهخداعرارة. [ ع َ رَ ] (ع اِمص ) بسیاری . || بدخویی . || سختی . (منتهی الارب ). || بلندی . رفعت . (از اقرب الموارد). || مهتری . (منتهی الارب ). || بدبختی . (ناظم الاطباء). || (ص )زن که پسر زاید. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || دختری که زود شیر ترک کند. (ناظم الاطباء). || (اِ) مل
ذات العرارلغتنامه دهخداذات العرار. [ تُل ْ ع َ ] (اِخ ) نام موضعی است در شعر و عَرار گیاهی است خوشبوی .
کحللغتنامه دهخداکحل . [ ک َ ] (ع اِ) نام آسمان و منه :صرحت کحل ، اذا لم یکن فی السماء غیم . (منتهی الارب ). آسمان و گویند صرحت کحل ؛ هنگامی که ابر در آسمان نباشد. (از اقرب الموارد). || سال سختی و قحطو هی معرفة لاتدخلها الالف و اللام ینصرف . (منتهی الارب ). سال سخت . غیر منصرف است . (از اقرب
احداق المرضیلغتنامه دهخدااحداق المرضی . [ اَ قُل ْ م َ ضا ] (ع اِ مرکب ) اقحوان است و آن را بهار و بابونه ٔ کوهی نیز نامند. در تحفه ٔ حکیم مؤمن آمده : بهار است و او نوعی از اقحوان و مذکور خواهد شد. داود ضریر انطاکی نیز آن را همان بهار داند. و صاحب اختیارات گوید: اُقحوان است و بهار و عرار و عین البقر
گاوچشملغتنامه دهخداگاوچشم . [ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) فراخ چشم . (برهان ) : سیم ساقی شده گرازمی گاوچشمی شده به گاودمی . نظامی .گاوچشمی چو شیر آشفته شب نیاسوده روز ناخفته . نظا
مجدلغتنامه دهخدامجد. [ م َ ] (ع اِمص ) بزرگی و بزرگواری و جوانمردی و ابن السکیت گوید شرف و مجد؛ در پدران است و گویند: رجل شریف ماجد، یعنی مردی که پدران او در شرف متقدمند و حسب و کرم در مرد است اگر چه پدران او دارای مجد و شرف نباشند. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). عز و رفعت . (اقرب المو
عرارةلغتنامه دهخداعرارة. [ ع َ رَ ] (ع اِ) بچه که زود شیر را ترک کند. || هر چیزی که به سوی چیزی بازگردد. (منتهی الارب ). || زنان که همواره پسر زایند. || درختی است خوشبوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
عرارةلغتنامه دهخداعرارة. [ ع َ رَ ] (ع اِمص ) بسیاری . || بدخویی . || سختی . (منتهی الارب ). || بلندی . رفعت . (از اقرب الموارد). || مهتری . (منتهی الارب ). || بدبختی . (ناظم الاطباء). || (ص )زن که پسر زاید. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || دختری که زود شیر ترک کند. (ناظم الاطباء). || (اِ) مل
ذات العرارلغتنامه دهخداذات العرار. [ تُل ْ ع َ ] (اِخ ) نام موضعی است در شعر و عَرار گیاهی است خوشبوی .
ابوعرارلغتنامه دهخداابوعرار. [ اَ ع ِ ] (اِخ ) از بنی عجل .یکی از شعرا و فصحای عرب . (ابن الندیم ). و در موضع دیگر این نام را ابوعرار العجل الاعرابی آورده است .
معرارلغتنامه دهخدامعرار. [ م ِ ] (ع ص ) نخلة معرار؛نخله ٔ گرگین و خرمای ریز تباه بار آرنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). درخت خرمایی که به چیزی مانند جرب مبتلا شده باشد. (از اقرب الموارد).
اصعرارلغتنامه دهخدااصعرار. [ اِ ع ِرْ را ] (ع مص ) گرد گردیدن از درد و ترنجیدن . و ضربه فاصعرر؛ ای استدار من الوجع مکانه و تقبض . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). اصعنرار. و رجوع به اصعنرار شود.
