عربده جوییلغتنامه دهخداعربده جویی . [ ع َ ب َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) عمل عربده جو. پرخاشجویی . مجادله .
عربده جوییفرهنگ فارسی معین( ~ .) [ ع - فا. ] (حامص .) 1 - داد و فریاد و جار و جنجال راه انداختن . 2 - بدخویی ، بدمستی .
حربدهلغتنامه دهخداحربده . [ ح َ دِه ْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان اهلمرستان بخش مرکزی شهرستان آمل ، در 21هزارگزی شمال باختری آمل و 4هزارگزی خاورشوسه ٔ آمل به محمودآباد. دشت است . هوای آن معتدل ، مرطوب ، مالاریائی است و <span cl
هربذةلغتنامه دهخداهربذة. [ هََ ب َ ذَ ] (ع اِ)نوعی از رفتار اسب کمتر از خبب . (آنندراج ). رفتنی کمتر از خبب . (از اقرب الموارد). رجوع به هربذی شود.
عربدةلغتنامه دهخداعربدة. [ ع َ ب َ دَ ] (ع اِمص ) بدخوئی . (منتهی الارب ). بدخلقی . (از قطر المحیط). || جنگجویی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). نبرد و پیکارو مجادله و هنگامه و غوغا و شورش . (ناظم الاطباء).- عربده آوردن ؛ داد و بیداد راه انداختن . بانگ و فریاد کشیدن .
چاقوکشیلغتنامه دهخداچاقوکشی . [ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) عمل چاقوکش . هرزگی . عربده جویی . ولگردی . باج خواهی . بچاقچی گری . پیچاقچی گری .
بدمستیلغتنامه دهخدابدمستی . [ ب َ م َ ] (حامص مرکب ) عربده و هرزه گویی و بدخویی هنگام مستی و شهوت پرستی . (ناظم الاطباء) : اندر ایشان تافته هستی تواز نفاق و ظلم و بدمستی تو. مولوی .بیا در زمره ٔ رندان به بی باکی و می درکش که بدمس
چاقو کشلغتنامه دهخداچاقو کش . [ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) چاقوکشنده . بازکننده ٔ تیغه چاقو برای زدن . کسی که مردم را با چاقو تهدید و گاهی مجروح و مقتول میکند تا نقدینه ٔ آنان را بگیرد یا برباید. ولگرد. هرزه گرد. عربده جو. بدمست . باج گیر. لات . شریر. فردی از افراد
ترکیب بندفرهنگ فارسی عمیدشعری مرکب از چند بند در بحر موافق و قافیه‌های مختلف که بعد از هر بند یک بیت با قافیۀ جداگانه می‌آورند، مانند ترجیع‌بند، لکن در ترکیب‌بند آن بیت تکرار نمی‌شود و هر بار بیتی با قافیۀ دیگر می‌آورند برخلاف ترجیع‌بند که همان یک بیت تکرار می‌شود، مانند این شعر: دوستان شرح پریشانی من گوش کنید / قصۀ بی‌سر‌و
عربدهفرهنگ فارسی معین(عَ بَ دِ) [ ع . عربدة ] (اِمص .) 1 - تند - خویی ، بدخلقی . 2 - داد و فریاد، نعره .
عربدهفرهنگ فارسی معین(عَ بَ دِ) [ ع . عربدة ] (اِمص .) 1 - تند - خویی ، بدخلقی . 2 - داد و فریاد، نعره .
