عشرلغتنامه دهخداعشر. [ ع َ ] (ع عدد، ص ، اِ) ده زن . (منتهی الارب ) (دهار). اسم است عدد ده را در صورتی که مضاف الیه آن مؤنث بود. (ناظم الاطباء). از اعداد مفرد اصلی است که با معدود مؤنث ، بدون تاء و با معدود مذکربا تاء تأنیث بکار رود، و تمییز آن جمع و مجرور باشد : م
پشتۀ یخرُفتیesker/ asar/ eschar/ eskar/ osarواژههای مصوب فرهنگستانپشتۀ ساختهشده از انباشتههای شن و ماسۀ یخساری
عشر عشیرلغتنامه دهخداعشر عشیر. [ ع ُ رِ ع َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) حصه ٔ دهم از دهم حصه ٔ چیزی ، پس آن صدم حصه میشود از مجموعه ٔ اول ، چنانکه عشیر صدده است و عشر ده یک . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). یک جزء از صد جزء هر چیزی . (ناظم الاطباء) : یافت احمد به چهل سال مکا
حسرلغتنامه دهخداحسر. [ ح َ ](ع مص ) برهنه کردن . (منتهی الارب ). برهنه و آشکار کردن . برهنه کردن اندامی از اندامهای خویش . (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). برهنه کردن اندامی . (مهذب الاسماء). || رنجه کردن . (ترجمان عادل بن علی ). رنجانیدن . (تاج المصادر بیهقی ) (مهذب الاسماء). برنجانیدن . (زوز
حسرلغتنامه دهخداحسر. [ ح َ س َ ] (ع مص ) افسوس خوردن . دریغ خوردن . حسرت . آرمان خوردن . (تاج المصادر بیهقی ). || کند شدن . (ترجمان عادل بن علی ).
عشره ٔ کاملهلغتنامه دهخداعشره ٔ کامله . [ ع َ ش َ رَ / رِ ی ِ م ِ ل َ / ل ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب )ده چیز کامل . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). و رجوع به عَشَرة شود. || کنایه از ده روزه ٔ حاجیان است که سه روزه در ایام حج و هفت بعد از ح
عشره ٔ مبشرهلغتنامه دهخداعشره ٔ مبشره . [ ع َ ش َ رَ / رِ ی ِ م ُب َش ْ ش َ رَ / رِ ] (اِخ ) ده یار بهشتی . ده نفر از اصحاب رسول (ص ) که پیغامبر به آنان بشارت بهشت داد، وآنان عبارتند از: امیرالمؤمنین علی علیه السلام و ابوبکر و عمر و
عشره ٔ مشؤومهلغتنامه دهخداعشره ٔ مشؤومه . [ ع َ ش َ رَ / رِ ی ِ م َ ئو م َ / م ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) از سال شصت ویکم عمر آدمی تا هفتاد.
حادی عشرلغتنامه دهخداحادی عشر. [ ع َ ش َ ] (ع عدد مرکب ، ص مرکب ، اِ مرکب ) یازدهم . و در مؤنث ، احدی عشر.- عقل حادی عشر ؛ لقبی است که حکما بخواجه نصیرالدین طوسی دهند.
خمسةعشرلغتنامه دهخداخمسةعشر. [ خ َ س َ ت َ ع َ ش َ / ش ِ ] (ع عدد مرکب ، ص مرکب ، اِ مرکب ) پانزده . (یادداشت بخط مؤلف ). اگر معدود مذکر باشد خمسةعشر می آید و اگر مؤنث خمس عشرة.
ست عشرلغتنامه دهخداست عشر. [ س ِت ْ ت َ ع َ ش َ ] (ع عدد مرکب ، ص مرکب ، اِ مرکب ) ستة عشر. شانزده .
ستةعشرلغتنامه دهخداستةعشر. [ س ِت ْ ت َع َ ش َ ] (از ع ، اِ مرکب ) نوعی صوف است : گهی کردی او صاف سته عشرکه صوفست عین ثبات هنر. نظام قاری (دیوان ص 175).رجوع به سته عشری شود.