عطردانلغتنامه دهخداعطردان . [ ع ِ ] (اِ مرکب ) قوطی که در آن عطر و خوشبوی ریزند. (ناظم الاطباء). ظرفی که در آن عطر ریزند. (فرهنگ فارسی معین ). جای عطر. بویدان . جؤنة. طبله . قسیمة. لطیمة. مسوف : غنچه ٔ گل عطردان سنبل موی تو است آفتاب از دور گردان سر موی تو است .
مشکدانلغتنامه دهخدامشکدان . [ م ُ / م ِ ] (اِ مرکب ) جائی که مشک در آن جای دهند، همچون انفیه دان و عطردان و...
