علج

'elj

معنی

۱. خر.
۲. گورخر؛ خر وحشی فربه و قوی.
۳. (اسم، صفت) مرد تنومند و قوی از غیر مسلمین؛ کافر.

جست‌وجوی دقیق

علج

فرهنگ فارسی عمید

۱. خر.۲. گورخر؛ خر وحشی فربه و قوی.۳. (اسم، صفت) مرد تنومند و قوی از غیر مسلمین؛ کافر.

علج

لغت‌نامه دهخدا

علج . [ ع َ ل َ ] (ع مص ) سخت و قوی شدن . (از اقرب الموارد). || (اِ) درختان کوچک خرما. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

علج

لغت‌نامه دهخدا

علج . [ ع َ ] (ع مص ) چیره شدن در معالجه . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || پریشان شدن . (ناظم الاطباء). || (ص ) سخت و قوی . || افکننده . || نیکوکننده ٔ کارها. (از اقرب الموارد).

علج

لغت‌نامه دهخدا

علج . [ ع َ ل ِ ] (ع ص ) سخت و قوی . (منتهی الارب ) (از ذیل اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || نیکوکننده ٔ کارها. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

علج

علج . [ ع ِ ] (ع ص ) قیّم و نیکودارنده . || درشت و قوی . || غیرعرب کافر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || کافر و بی دین ، خواه عرب باشد یا غیر آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || مردی که موی صورتش روئیده باشد. (از اقرب الموارد). || (اِ) خر. || خر وحشی

جست‌وجوی هم‌آوا

حلج

لغت‌نامه دهخدا

حلج . [ ح َ ] (ع مص ) پنبه بیرون کردن ازپنبه دانه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || رفتن همه شب : حلج القوم لیلتهم ؛ رفتند همه ٔ شب را. || بال گشادن خروس و رفتن نزدیک ماکیان برای جفت شدن . || گرد ساختن نان را. || زدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || تیز دادن . (منتهی

حلج

لغت‌نامه دهخدا

حلج . [ ح ُ ل ُ ] (ع ص ) بسیارخوار. (منتهی الارب ). کثیرالاکل . (از اقرب الموارد).- قوم حلج ؛ گروه بسیارخورنده . (ناظم الاطباء).

حلز

لغت‌نامه دهخدا

حلز. [ ح َ ] (ع مص ) پوست بازکردن از چوب . و همچنین حلزالادیم ؛ بازکردن پوست جانوران . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ).

حلز

لغت‌نامه دهخدا

حلز. [ ح ِل ْ ل ِ ] (ع ص ) مرد بدخوی . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || بخیل . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (مهذب الاسماء). مذکر ومؤنث در این یکسان بود. (مهذب الاسماء). || کوتاه . قصیر. || (اِ) بوم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). گیاهی است

حلیج

لغت‌نامه دهخدا

حلیج . [ ح َ ] (ع ص ) محلوج . (منتهی الارب ) (آنندراج ). پنبه ٔ بریده . (مهذب الاسماء). پنبه ٔ زده . ندیف . شیده . واخیده . مندوف . منفوش . فلخمیده . فلخیده . (یادداشت مرحوم دهخدا).- قطن حلیج ؛ پنبه که از تخم جدا کرده باشند. (ازمنتهی الارب ) (از آ

جست‌وجوی مشابه

علجان

لغت‌نامه دهخدا

علجان . [ ع َ ل َ ] (اِخ ) نام جائی است ، و در شعر ابودؤاد ایادی آمده است : بالبطن من علجان حَل ّ به دان فُوَیْق الارض اذ وَدقت .(از معجم البلدان ).

علجان

لغت‌نامه دهخدا

علجان . [ ع َ ل َ ] (ع اِمص ) اضطراب و پریشانی ماده شتر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (اِ) گیاهی که از آن مسواک سازند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || گیاهی که بدان دست شویند، و آن را «کاه مکه » نیز گویند.(برهان ) (ناظم الاطباء). اذخر و غسول . (از برهان )

علجان

لغت‌نامه دهخدا

علجان . [ ع ُ ] (ع اِ) درختان خاردار. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

علجانة

لغت‌نامه دهخدا

علجانة. [ ع َ ل َ ن َ ] (اِخ ) نام موضعی است ، و در شعر حبیب هذلی آمده است : فجبال أیلة فالمحصب دوننافاُلات ذی علجانة فذهاب .(از معجم البلدان ).

علجانة

لغت‌نامه دهخدا

علجانة.[ ع َ ل َ ن َ ] (ع اِ) خاکی که باد در بن درخت گرد آورد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی متن

علوج

لغت‌نامه دهخدا

علوج . [ ع ُ ] (ع اِ) ج ِ عِلج . رجوع به علج شود.

معلوجاء

لغت‌نامه دهخدا

معلوجاء. [ م َ ] (ع اِ) ج ِ عِلج . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).اسم جمع علج . (اقرب الموارد). و رجوع به علج شود.

معلوجی

لغت‌نامه دهخدا

معلوجی . [ م َ جا ] (ع اِ) ج ِ عِلج . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به علج شود.

اعلاج

لغت‌نامه دهخدا

اعلاج . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ عِلج ، بمعنی خر و خر وحشی فربه توانا و جز آن . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || ج ِ عِلج ، بمعانی گِرده و گِرده ٔ درشت کنار. گبر عجمی درشت اندام بی دین و جز آن . (از اقرب الموارد). و رجوع به علج شود.

خر وحشی

لغت‌نامه دهخدا

خر وحشی . [ خ َ رِ وَ ] (ترکیب وصفی ، اِمرکب ) گورخر. اَخْدَری ّ. دَیْدَب . عِلج . اَحْقَب .

جست‌وجوی هم‌آغاز

علجان

لغت‌نامه دهخدا

علجان

لغت‌نامه دهخدا

علجان

لغت‌نامه دهخدا

علجان . [ ع ُ ] (ع اِ) درختان خاردار. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

علجانة

لغت‌نامه دهخدا

علجانة

لغت‌نامه دهخدا

علجانة.[ ع َ ل َ ن َ ] (ع اِ) خاکی که باد در بن درخت گرد آورد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی هم‌قافیه

دعلج

لغت‌نامه دهخدا

دعلج . [ دَ ل َ ] (اِخ ) ابن احمدبن دعلج بغدادی سجزی ، مکنی به ابومحمد. محدث بود. اصل وی از سجستان (سیستان ) است . دعلج مدتی در مکه مجاور گشت و سپس در بغداد اقامت گزید و به سال 351 هَ . ق .درگذشت . او راست : مسند و مسندالمقلین . (از الاعلام ز

دعلج

لغت‌نامه دهخدا

دعلج . [دَ ل َ ] (ع ص ، اِ) جوال پر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || جامه های رنگ رنگ . (منتهی الارب ). الوان از جامه ها. (از اقرب الموارد). || کسی که بلاحاجت راه رود. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || بسیارخوار. (منتهی الارب ). بسیارخوار از انسان و یا حیوان . (از

مدعلج

لغت‌نامه دهخدا

مدعلج . [ م ُ دَ ل ِ ] (ع ص ) گردآورنده ٔ آب در حوض . (آنندراج ). نعت فاعلی است از دعلجة. رجوع به دعلجة شود.

مستعلج

لغت‌نامه دهخدا

مستعلج . [ م ُ ت َ ل ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استعلاج . || مرد درشت پوست . (منتهی الارب ). || پوست و جلد غلیظ و درشت . || کسی که لحیه و ریش او روییده باشد. (اقرب الموارد). رجوع به استعلاج شود.

تعلج

لغت‌نامه دهخدا

تعلج . [ ت َ ع َل ْ ل ُ ] (ع مص ) پیغام بردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یقال : ماتعلجت بعلوج صدق ؛ ای ماتألک بألوک صدق . (اقرب الموارد). و رجوع به الوک شود. || فراهم آمدن ریگ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) ( از اقرب الموارد). || پریشانی گرفتن شتر: ت

درپیوند

بیشتر بدانید

علج

'elj

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا