لغتنامه دهخدا
اذیابینة. [ اَ ن َ ] (اِخ ) مقاطعه ای از آسیای غربی وراء دجله در بلاد آشور قدیم و آن در مائه ٔ اول بعد از میلاد مملکتی بود تحت فرمان برثیبن و سپس ترایانوس (تراژان ) رومی بسال 114 م . آنرا بگشود و آنگاه دیکرانوس (تیگران ) یکی از پادشاهان ارمنس