عیاش

'ayyāš

معنی

بسیار ‌عیش‌کننده؛ نیکوحال؛ بسیار خوش‌گذران؛ اهل عیش‌ونوش.

مترادف

۱. خراباتی، خوشگذران، عشرتطلب
۲. شادخوار، کامجو، هرزه، هوسباز

جست‌وجوی دقیق

عیاش

فرهنگ فارسی عمید

بسیار ‌عیش‌کننده؛ نیکوحال؛ بسیار خوش‌گذران؛ اهل عیش‌ونوش.

عیاش

لغت‌نامه دهخدا

عیاش . [ ع َی ْ یا ] (اِخ ) ابن عقبةبن کلیب حضرمی مصری (90-160 هَ . ق .). فرمانده دریایی مصر در عهد مروان بن محمد بود. و او را احادیثی نیز میباشد. (از الاعلام زرکلی از الولاة و القضاة و تهذیب التهذیب ج <span

عیاش

لغت‌نامه دهخدا

عیاش . [ ع َی ْ یا ] (اِخ ) ابن ابی ربیعه . رجوع به ابوعبداﷲ (عیاش ...) شود.

عیاش

لغت‌نامه دهخدا

عیاش . [ ع َی ْ یا ] (اِخ ) نام چند تن از محدثان میباشد. رجوع به منتهی الارب و تاج العروس شود.

عیاش

لغت‌نامه دهخدا

عیاش . [ ع َی ْ یا ] (ع ص ) بسیار زیست کننده و نیکوحال . (ناظم الاطباء). صیغه ٔ مبالغه است از «عیش »، یعنی دارای حیات گشتن . || فروشنده ٔ «عیش » یعنی نان . (از اقرب الموارد). || (از ع ، ص ) خوب زندگانی کننده . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). بسیار خوشگذران و کسی که بیشتر زندگانی خ

جست‌وجوی هم‌آوا

گاز همراه

associated gas, gas-cap gas

واژه‌های مصوب فرهنگستان

هیدروکربن‌های گازی‌شکلی که به‌صورت فاز گازی در شرایط دما و فشار مخازن نفتی وجود دارند

گاز حقیقی

real gas, imperfect gas

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گازی که به علت برهم‏کنش بین مولکولی، خواص آن با خواص گاز آرمانی متفاوت است

گاز محلول

solution gas, dissolved gas

واژه‌های مصوب فرهنگستان

هیدروکربن‌های گازی مخازن نفت که، به‌دلیل بالا بودن فشار در مخازن، در هیدروکربن‌های مایع حل شده‌اند

گاز کامل

perfect gas, ideal gas 2

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گاز حقیقی بسیار رقیقی که نیروهای بین مولکولی آن بسیار کم است

گاز

gas

واژه‌های مصوب فرهنگستان

حالتی از ماده که شکل و حجم آن را ظرف دربرگیرنده‏اش تعیین می‏کند

جست‌وجوی مشابه

عیاشی

لغت‌نامه دهخدا

عیاشی . [ ع َی ْ یا ](حامص ) عمل عیاش . عیش و عشرت و خوشگذرانی و شادی و اشتغال به شادی . || شهوت پرستی و فسق و فجور و ماژپرستی . (ناظم الاطباء). و رجوع به عیاش شود.

عیاشی

لغت‌نامه دهخدا

عیاشی . [ ع َی ْ یا ] (اِخ ) عبداﷲبن محمدبن ابی بکر عیاشی مغربی . رجوع به عبداﷲ (ابن محمد...) شود.

عیاشی

لغت‌نامه دهخدا

عیاشی . [ ع َی ْ یا ] (اِخ ) محمدبن احمد مالکی زیانی عیاشی ، مکنی به ابوعبداﷲ. وی از بنی مالک بن زغبةبود و از مجاهدان مغرب اقصی بشمار میرفت . او را جنگهایی با پرتقالیها میباشد که شرح آنها در الاعلام زرکلی آمده است . عیاشی بسال 1051 هَ . ق . د

عیاشی

لغت‌نامه دهخدا

عیاشی . [ ع َی ْ یا ] (اِخ ) محمدبن مسعود عیاشی سمرقندی . از فقهای بزرگ شیعه ٔ امامیه در اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری . رجوع به ابوالنصر (محمدبن ...) و مآخذ ذیل شود: خاندان نوبختی ص 140، الاعلام زرکلی ، الفهرست ابن الندیم ، سفینةالبحا

عیاشیه

لغت‌نامه دهخدا

عیاشیه . [ ع َی ْ یا ی َ ] (اِخ ) دهی از دهستان باوی (بلوک زرگان ) بخش مرکزی شهرستان اهواز با 100 تن سکنه . آب آن از چاه . محصول آن غلات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

جست‌وجوی متن

bacchanals

دیکشنری انگلیسی به فارسی

bacchanals، عیاش

carouser

دیکشنری انگلیسی به فارسی

carouser، عیاش

sybaritic

دیکشنری انگلیسی به فارسی

سیبریتیک، عیاش

roisterer

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جادوگر، عیاش

roisterers

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جرثقیل، عیاش

جست‌وجوی هم‌آغاز

عیاشی

لغت‌نامه دهخدا

عیاشی . [ ع َی ْ یا ](حامص ) عمل عیاش . عیش و عشرت و خوشگذرانی و شادی و اشتغال به شادی . || شهوت پرستی و فسق و فجور و ماژپرستی . (ناظم الاطباء). و رجوع به عیاش شود.

عیاشی

لغت‌نامه دهخدا

عیاشی . [ ع َی ْ یا ] (اِخ ) عبداﷲبن محمدبن ابی بکر عیاشی مغربی . رجوع به عبداﷲ (ابن محمد...) شود.

عیاشی

لغت‌نامه دهخدا

عیاشی . [ ع َی ْ یا ] (اِخ ) محمدبن احمد مالکی زیانی عیاشی ، مکنی به ابوعبداﷲ. وی از بنی مالک بن زغبةبود و از مجاهدان مغرب اقصی بشمار میرفت . او را جنگهایی با پرتقالیها میباشد که شرح آنها در الاعلام زرکلی آمده است . عیاشی بسال 1051 هَ . ق . د

عیاشی

لغت‌نامه دهخدا

عیاشی . [ ع َی ْ یا ] (اِخ ) محمدبن مسعود عیاشی سمرقندی . از فقهای بزرگ شیعه ٔ امامیه در اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری . رجوع به ابوالنصر (محمدبن ...) و مآخذ ذیل شود: خاندان نوبختی ص 140، الاعلام زرکلی ، الفهرست ابن الندیم ، سفینةالبحا

عیاشیه

لغت‌نامه دهخدا

عیاشیه . [ ع َی ْ یا ی َ ] (اِخ ) دهی از دهستان باوی (بلوک زرگان ) بخش مرکزی شهرستان اهواز با 100 تن سکنه . آب آن از چاه . محصول آن غلات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

جست‌وجوی هم‌قافیه

ابوالعیاش

لغت‌نامه دهخدا

ابوالعیاش . [ اَ بُل ْ ع َی ْ یا ] (ع اِ مرکب ) شرم مرد. ودر شعری نیز از خواجوی کرمانی این کلمه آمده است .

ابوبکربن عیاش

لغت‌نامه دهخدا

ابوبکربن عیاش . [ اَ بو ب َ رِ ن ِ ع َی ْ یا ] (اِخ ) موسوم به محمد یا شعبةبن سالم الاسدی . از موالی واصل بن حیان الاحدب . و او از روات قراءة عاصم بن بهدله است . وفات او بکوفه در سال 193 هَ . ق . و حفص بن سلیمان ابوعمر و البزار از ابوبکر روای

ابوعیاش

لغت‌نامه دهخدا

ابوعیاش . [ اَ ع َی ْ یا ] (اِخ ) ابن ابی ربیعه . صحابی است .

ابوعیاش

لغت‌نامه دهخدا

ابوعیاش . [ اَ ع َی ْ یا ] (اِخ ) الزرقی الأنصاری . صحابی است و در نام او و پدر وی اختلاف است .برخی نام او را زیدبن الصامت و بعضی زیدبن النعمان و پاره ای عبیدبن زید گفته اند. وفات او بروایتی پس ازسال 40 و بقولی بعد از سنه ٔ <span class="hl"

ابوعیاش

لغت‌نامه دهخدا

ابوعیاش . [ اَ ع َی ْ یا ](اِخ ) زیدبن عیاش . تابعی است و از سعد روایت کند.

ترجمه مقاله