غاص

qās[s]

معنی

۱. کسی که لقمه در گلویش گیر کند و نتواند نفس بکشد.
۲. پر؛ انبوه.
۳. مکانِ پر از مردم.
۴. مرد مفلس.

جست‌وجوی دقیق

غاص

فرهنگ فارسی عمید

۱. کسی که لقمه در گلویش گیر کند و نتواند نفس بکشد.۲. پر؛ انبوه.۳. مکانِ پر از مردم.۴. مرد مفلس.

غاص

لغت‌نامه دهخدا

غاص . (ص ) مرد مفلس . (ملحقات فرهنگ اسدی چ طهران ص 227).

غاص

لغت‌نامه دهخدا

غاص . [ غاص ص ] (ع ص ) صفت مشبهه از غص . ممتلی . پر. انباشته . آکنده . مجلس غاص باهله ، مجلسی پر مردمان . منزل غاص بالقوم ؛ جای پر از قوم . (منتهی الارب ). || آنکه به گلویش چیز درماند. (آنندراج ).

غاص

فرهنگ فارسی معین

(صّ) [ ع . ] (اِفا.) 1 - انباشته ، پُر. 2 - گروه بسیاری از مردم که یک جا گِرد هم آیند.

جست‌وجوی هم‌آوا

غاش غاشی

لغت‌نامه دهخدا

غاش غاشی . (اِ) نام درختی است در نور مازندران .

غاز و غاز

فرهنگ گنجواژه

صدای پرندگان.

چغاز

لغت‌نامه دهخدا

چغاز. [ چ َ ] (ص ) زنی را گویند که دشنام ده و سلیطه و بی حیا باشد. (برهان ). زن بدزبان و سلیطه . (انجمن آرا) (آنندراج ). زن دشنام ده بی حیای سلیطه را گویند. (جهانگیری ). زن فحاش و دشنام ده و سلیطه و بی حیا. (ناظم الاطباء). زن بی حیای دشنام ده و سلیطه . (فرهنگ نظام ). در تداول

غیاظ

لغت‌نامه دهخدا

غیاظ. (ع اِ) بمعنی غَناظ (غِناظ) است . غم و محنت و رنج . (از اقرب الموارد). یقال : فعل ذلک غیاظک و غیاضَیک کغناضیک ؛ یعنی آن کار را کرد تا ترا در رنج و مشقت اندازد.(از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).

غیاظ

لغت‌نامه دهخدا

غیاظ. [ غ َی ْ یا ] (اِخ ) ابن مصعب . از بنی صبةبن أدد. رؤبه و به روایتی عجاج گوید : و سیف غیاظ لهم غناظانعلو به ذا العضل الجواظا.(از منتهی الارب ) (تاج العروس ).

جست‌وجوی مشابه

غاصبانه

فرهنگ فارسی عمید

از روی غَصْب؛ به‌روش غاصبان.

غاصب

فرهنگ فارسی عمید

غصب‌کننده؛ کسی که مال دیگری را بر خلاف میل و رضای او تصرف کند.

غاصب

لغت‌نامه دهخدا

غاصب . [ ص ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از غصب . بستم ستاننده . به ستم گیرنده . غصب کننده . گیرنده ٔ ملک دیگری به زور : اگر خشم نیافریدی هیچ کس روی ننهادی سوی ... عیال و مال خود از غاصبان دور گردانیدن . (تاریخ بیهقی ).پس خضر کشتی برای آن شکست تا که آن

غاصبانه

لغت‌نامه دهخدا

غاصبانه . [ ص ِ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) همچون غاصب . مانند غاصبان . از روی ِ غصب .

غاصة

لغت‌نامه دهخدا

غاصة. [ ص َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ غائص . درآب فروروندگان . (اقرب الموارد).

جست‌وجوی متن

غصان

لغت‌نامه دهخدا

غصان .[ غ َص ْ صا ] (ع ص ) آنکه در گلوی وی چیزی درماند. (منتهی الارب ). کسی که در گلوی او چیزی از طعام بماند واو را از تنفس بازدارد. غاص ّ. (از اقرب الموارد).

غیص

لغت‌نامه دهخدا

غیص . [ غ َ ] (ع اِ) دزی در ذیل قوامیس عرب (ج 2 ص 231) گوید: در آفریقا به گِل ، غیس گویند و من گمان میکنم املاء صحیح آن غیص به صاد باشد از فعل غاص یغیص بمعنی فرورفتن ، و معنای حقیقی آن : گلی است که در آن فروم

غوص

لغت‌نامه دهخدا

غوص . [ غ َ ] (ع مص ) به آب فروشدن . (تاج المصادر بیهقی ). غوطه خوردن . (فرهنگ اسدی نخجوانی ). به دریا فروشدن . (ترجمان علامه ٔ جرجانی تهذیب عادل ). در آب فروشدن . (منتهی الارب ). در آب غوطه زدن . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). رفتن در زیر آب . غطس . (از اقرب الموارد). غوته خوردن

مملو

لغت‌نامه دهخدا

مملو. [ م َ ل ُوو ] (از ع ، ص ) پر کرده شده . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). پر و پر کرده شده . ممتلی . لبالب . (از ناظم الاطباء). مشحون .انباشته . مُؤَمَّت . آکنده . ممتلی . غاص : جان و دل اعدات چو دو کفه ٔ میزان مملو شده از سنگ غم و بار تلوم .<b

انباشته

لغت‌نامه دهخدا

انباشته . [ اَم ْ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) پرکرده و ممتلی . (ناظم الاطباء).مملو. (شعوری ج 1 ورق 123 الف ). آکنده . انبارده . ممتلی . مشحون . مآن . غاص . (یادداشت مؤلف ) <span cla

جست‌وجوی هم‌آغاز

غاصبانه

فرهنگ فارسی عمید

از روی غَصْب؛ به‌روش غاصبان.

غاصب

فرهنگ فارسی عمید

غصب‌کننده؛ کسی که مال دیگری را بر خلاف میل و رضای او تصرف کند.

غاصب

لغت‌نامه دهخدا

غاصب . [ ص ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از غصب . بستم ستاننده . به ستم گیرنده . غصب کننده . گیرنده ٔ ملک دیگری به زور : اگر خشم نیافریدی هیچ کس روی ننهادی سوی ... عیال و مال خود از غاصبان دور گردانیدن . (تاریخ بیهقی ).پس خضر کشتی برای آن شکست تا که آن

غاصبانه

لغت‌نامه دهخدا

غاصبانه . [ ص ِ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) همچون غاصب . مانند غاصبان . از روی ِ غصب .

غاصة

لغت‌نامه دهخدا

غاصة. [ ص َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ غائص . درآب فروروندگان . (اقرب الموارد).

جست‌وجوی هم‌قافیه

مغاص

لغت‌نامه دهخدا

مغاص . [ م َ ] (ع اِ) مغیص . قولنج . درد شکم . و رجوع به مغیص و مغص و دزی ج 2 ص 604 شود.

مغاص

لغت‌نامه دهخدا

مغاص . [ م َ ] (ع مص ) فروگردیدن در آب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط).

مغاص

لغت‌نامه دهخدا

مغاص . [ م َ ](ع اِ) جای فروشدن در آب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط).- مغاص اللؤلؤ ؛ آنجای از دریا که برای صید مروارید فروشوند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) (از اقرب الموارد).|| بالای ساق . (منتهی

ادغاص

لغت‌نامه دهخدا

ادغاص . [ اِ ] (ع مص ) پر کردن بخشم کسی را. (منتهی الارب ): ادغصه ؛ ملأه غیظاً. (تاج العروس ). || کشش نمودن . (منتهی الارب ). مناجزة. (تاج العروس ).

امغاص

لغت‌نامه دهخدا

امغاص . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ مَغَص ، مَغص . (ناظم الاطباء). ج ِ مَغَص . شتران برگزیده . (از ذیل اقرب الموارد). شتران سپید گرامی نژاد. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).

ترجمه مقاله