غرم

qorm

معنی

میش کوهی؛ قوچ کوهی: ◻︎ سواران ایران به‌سان پلنگ / به هامون کجا غرمش آید به چنگ (فردوسی: ۷/۱۳۵).

جست‌وجوی دقیق

غرم

فرهنگ فارسی عمید

میش کوهی؛ قوچ کوهی: ◻︎ سواران ایران به‌سان پلنگ / به هامون کجا غرمش آید به چنگ (فردوسی: ۷/۱۳۵).

غرم

لغت‌نامه دهخدا

غرم . [ غ َ ] (اِ) قهر و غضب و خشم . به فتح اول و ثانی هم به این معنی گفته اند. (برهان قاطع). خشم و کینه . (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا). مصحف غژم . (حواشی برهان قاطع چ معین ).

غرم

غرم . [ غ َ ] (ع مص ) لازم شدن بر کسی تاوان . (از منتهی الارب ) . || پرداختن دیه و وام و جز آن . (از اقرب الموارد).غُرم . غرامة. مَغرَم . (اقرب الموارد). || پرداختن سهم خود. || سهیم بودن در یک هزینه ٔ عمومی . (دزی ج 2 ص <span class="hl" dir="

غرم

لغت‌نامه دهخدا

غرم . [ غ َ رَ ] (اِ) قهر و غضب و خشم . غَرم . (از برهان قاطع) (فرهنگ شعوری ). رجوع به غَرم شود.

غرم

لغت‌نامه دهخدا

غرم . [ غ ُ ] (اِ) میش کوهی ؛ یعنی گوسفند ماده ٔ کوهی . (برهان قاطع) (از آنندراج ) (جهانگیری ) (فرهنگ رشیدی ) (غیاث اللغات ) (انجمن آرا) (فرهنگ خطی ). میش کوهی ؛ یعنی نخجیر بود. (فرهنگ اوبهی ) : شیر گوزن و غرم را نشکردچونانکه تو اعدات را بشکری

جست‌وجوی هم‌آوا

غرم غرم

دیکشنری فارسی به انگلیسی

peal

غریم

فرهنگ فارسی عمید

۱. قرض‌داری که قادر به ادای قرض خود نباشد؛ مدیون؛ وام‌دار؛ بدهکار.۲. طلبکار. Δ از اضداد است.

غریم

لغت‌نامه دهخدا

غریم . [ غ َ ] (ع ص ) وام دار. و فی المثل : خذ من غریم السوء ما سنح . (منتهی الارب ) (آنندراج )(دهار). قرض دار. مدیون . مقروض . بدهکار. فام دار. ج ، غُرَماء. (اقرب الموارد) (مهذب الاسماء) : بر تنت وام است جانت گرچه دیربازباید داد وام ای بدغریم

غریم

لغت‌نامه دهخدا

غریم . [ غ ِ ] (اِخ ) (هوبرت ...) معرب گریم . (از اعلام المنجد). رجوع به گریم شود.

غریم

فرهنگ فارسی معین

(غَ) [ ع . ] (ص .) 1 - بدهکار، وامدار. 2 - وام خواه ، طلب کار.

جست‌وجوی مشابه

غرم غرم

دیکشنری فارسی به انگلیسی

peal

غرمئوش غرمئوش

گویش مازنی

۱دعوا و غرغر کردن ۲صدای گریه ها به هنگام دعوا

غرمول

لغت‌نامه دهخدا

غرمول . [ غ ُ ] (ع اِ) نره ، یا نره ٔ سطبر نرم فروهشته ٔ ختنه ناکرده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (تاج العروس ). گفته اند غرمول را در جانوران سم دار گویند. (از تاج العروس ). || نره ٔ اسب . (دهار). قضیب اسب . (مهذب الاسماء). || نره ٔ درازگوش . (دهار). نره خر.

غرما

لغت‌نامه دهخدا

غرما. [ غ َ ] (ع اِ) لغتی در غَرمی ̍ و به معنی «اَما» است . (منتهی الارب ). رجوع به غرمی شود.

غرما

فرهنگ فارسی عمید

= غریم&lang; غرما کردن: [قدیمی] تقسیم کردن اموال بدهکار ورشکسته به‌وسیلۀ طلبکاران میان خود.

جست‌وجوی متن

غژم

لغت‌نامه دهخدا

غژم . [ غ َ ژَ ](اِ) خشم و غضب . غَرَم . (فرهنگ شعوری ج 2 ص 182 ب ).

مانده گشتن

لغت‌نامه دهخدا

مانده گشتن . [ دَ / دِ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) مانده گردیدن . مانده شدن : همی تاخت بر غرم و آهو به دشت پراگنده شد غرم و او مانده گشت . فردوسی .کنون مانده گشتم چنین در گریزسری پر ز

آهودو

لغت‌نامه دهخدا

آهودو. [ دَ / دُو ] (نف مرکب / ص مرکب ) آهوتک . آنکه دویدنی چون آهو دارد : یوزجست و رنگ خیز و گرگ پوی و غرم تک ببرجه آهودو و روباه حیله ، گوردن .منوچهری .

باخت

لغت‌نامه دهخدا

باخت . (مص مرخم ، اِ) از مصدر باختن . مقابل برد: برد و باخت . مغلوبیت در قمار. غرم . زیان . خیبت : برد قمار باخت است . آخر این باخت ... از بهر برد... بود. (کتاب المعارف ).

میش کوهی

لغت‌نامه دهخدا

میش کوهی . [ ش ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) غُرم . (لغت فرس اسدی ) (یادداشت مؤلف ) : گوشت بز کوهی و میش کوهی بدو [ به گوشت گاو کوهی ] نزدیک باشد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).

جست‌وجوی هم‌آغاز

غرمول

لغت‌نامه دهخدا

غرما

لغت‌نامه دهخدا

غرما. [ غ َ ] (ع اِ) لغتی در غَرمی ̍ و به معنی «اَما» است . (منتهی الارب ). رجوع به غرمی شود.

غرما

فرهنگ فارسی عمید

= غریم&lang; غرما کردن: [قدیمی] تقسیم کردن اموال بدهکار ورشکسته به‌وسیلۀ طلبکاران میان خود.

غرماسنگ

فرهنگ فارسی عمید

نوعی نان روغنی نازک: ◻︎ گر من به مثل سنگم با تو غرما‌سنگم / ور زآنکه تو چون آبی با خسته‌دلم ناری (ابوشکور: شاعران بی‌دیوان: ۹۰).

غرمان

فرهنگ فارسی عمید

۱. خشمناک؛ خشمگین.۲. غمگین: ◻︎ دشمن خویش را بری فرمان / هرزمان دوست را کنی غرمان (نصیر ادیب: لغت‌نامه: غرمان).

جست‌وجوی هم‌قافیه

مغرم

لغت‌نامه دهخدا

مغرم . [ م َ رَ ] (ع مص ) تاوان دادن . (تاج المصادر بیهقی ) (ترجمان القرآن ). غَرم . غرامة. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) : و من الاعراب من یتخذ ما ینفق مغرماً و یتربص بکم الدوائر علیهم دائرة السوء واﷲ سمیع علیم . (قرآن 99/9<

مغرم

لغت‌نامه دهخدا

مغرم . [ م ُ رَ ] (ع ص ) گرفتار دین و تاوان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرد گرفتار وام .(ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). گران وام . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || شیفته ٔ دوستی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرد اسیر دوستی . (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || آزمند چیزی

غرم غرم

دیکشنری فارسی به انگلیسی

peal

مغرم

فرهنگ فارسی معین

(مَ رَ) [ ع . ] (اِ.) 1 - تاوان ، غرامت . 2 - وام ، دین ؛ ج . مغارم .

مغرم

فرهنگ فارسی معین

(مُ رَ) [ ع . ] (ص .) 1 - مرد گرفتار وام ، مدیون . 2 - مرد اسیر محبت .

درپیوند

بیشتر بدانید

غرم

qorm

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی مشابه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

گویش مازنی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ فارسی معین