غلطندهلغتنامه دهخداغلطنده . [ غ َ طَ دَ / دِ ] (نف ) غلطان . غلتان . گردنده به پهلو. مَرّاغة؛ غلطنده . (منتهی الارب ).
غالندهلغتنامه دهخداغالنده . [ ل َ دَ / دِ ] (نف ) نعت فاعلی از غالیدن . غلتنده . رجوع به غالیدن شود.
غلتانفرهنگ فارسی عمید۱. غلتنده.۲. (قید) درحال غلتیدن.۳. [مجاز] هرچیز گرد و مدور.۴. (بن مضارعِ غلتاندن و غلتانیدن) = غلتاندن
ممرغلغتنامه دهخداممرغ . [ م ُ م َرْ رِ ] (ع ص ) ستور در خاک غلتنده . (ناظم الاطباء). مراغه کننده . || در خاک غلطاننده ستور را. (آنندراج ).
غلتانلغتنامه دهخداغلتان . [ غ َ ] (نف ، ق ) نعت فاعلی از غلتیدن . غلتنده . آنچه میغلتد. غلطان : درآمد ز زین گشت غلتان به خاک همی گفت کای راست دادار پاک . اسدی (گرشاسب نامه ).بماندش یکی نیمه بر زین نگون دگر نیمه غلتان ابر خاک و خ
