لغتنامه دهخدا
غلغلک . [ غ ِ غ ِ ل َ ] (اِ) جنبانیدن انگشتان در زیر بغل و پهلوی آدمی تا به خنده درآید . خارانیدن جایی حساس از تن کسی تا او را خنده افتد، چون زیربغل و کف دست و کف پای . غلغلیچ . غلغلیج . غلغلیچه . دغدغه . غلغچ . غلملیج . کلخرجه . رجوع به غلغلیچ . شود.
