غمامیهفرهنگ فارسی عمیدفرقهای از غلات شیعه که علیبن ابیطالب را خدا و مقیم در ابرها میدانستند و میگفتند که رعد صوت او و برق شلاق اوست.
غمامةلغتنامه دهخداغمامة. [ غ َ م َ ] (اِخ ) اسبی است مر ابی داود ایادی را. یا پادشاهی از پادشاهان هند. (منتهی الارب ). نام اسب ابوداود ایادی یا یکی از پادشاهان آل منذر. (از تاج العروس ).
غمامةلغتنامه دهخداغمامة. [ غ َ م َ ] (ع اِ) ابر. ابر سفید. ج ، غَمام ، غَمائِم . (منتهی الارب ). واحد غمام . ابر سپید که همه جای آسمان بپوشد. سحابة. || اسفنج . ج ، غمامات . در الجماهر بیرونی ص 38 آمده : و منها (من عیوب الیاقوت ) غمامة صدفیة بیضاء متصلة به من ج
غمامةلغتنامه دهخداغمامة. [ غ ِ م َ ] (ع اِ) دهن بند ستور. (مهذب الاسماء). پتفوزبند شتر و جز آن ، و آن خریطه مانندی است که چون بر پتفوز ستور بندندخوردن نتواند. ج ، غَمائِم . (منتهی الارب ) (آنندراج ).خریطه ای است که به دهان شتر و جز آن بندند و او را از طعام بازمیدارد. (از اقرب الموارد). || خرقه
غمامةلغتنامه دهخداغمامة. [ غ ُ م َ ] (ع اِ) غلاف سر نره ٔ کودک . (منتهی الارب ) (تاج العروس ). غَمامة. رجوع به همین کلمه شود.
غمامیةلغتنامه دهخداغمامیة. [ غ َ می ی َ ] (اِخ ) صنفی از فرقه ٔ غالیه که گمان برند خدای تعالی بر زمین نزول کند بهر بهار در ابری . (مفاتیح العلوم ص 22). در خاندان نوبختی (ص 260) آمده : غمامیة از غلاة که میگفتند خدا در هر بهاری ب
غمامیةلغتنامه دهخداغمامیة. [ غ َ می ی َ ] (اِخ ) صنفی از فرقه ٔ غالیه که گمان برند خدای تعالی بر زمین نزول کند بهر بهار در ابری . (مفاتیح العلوم ص 22). در خاندان نوبختی (ص 260) آمده : غمامیة از غلاة که میگفتند خدا در هر بهاری ب
یعقوبیهلغتنامه دهخدایعقوبیه . [ ی َ بی ی َ ] (اِخ ) از فِرَق غُلات شیعه ، اصحاب محمدبن یعقوب ، گویا همان فرقه ٔ غمامیه اند که می گفتند امیرالمؤمنین علی در میان ابر به دنیا می آید. (خاندان نوبختی ص 267). اصحاب محمدبن یعقوب باشند و آن فرقه ای از فِرَق هشتگانه ٔ غ
غلاةلغتنامه دهخداغلاة. [ غ ُ ] (اِخ ) فرقه ای از شیعه هستند. (اقرب الموارد). غلاة یا غالیه فرقه هایی هستند که مذهب غلو داشته باشند. در قرآن کریم ازغلو نهی شده است چنانکه در سوره ٔ نساء آیه ٔ 171 آمده : «یا اهل الکتاب لاتغلوا فی دینکم و لاتقولوا علی اﷲالا الحق
غالیهلغتنامه دهخداغالیه . [ ی َ ] (اِخ ) فرقه ای از مذهب شیعه و آنان نه صنف بوده اند: کاملیة، سبائیة، منصوریة، غرابیة، طباریة، بَزَیغیَّة، یعفوریة، غمامیة، اسماعیلیة یا باطنیة. (مفاتیح خوارزمی ). و صاحب بیان الادیان آنان را فرقه ٔ ثالثه ٔ شیعه میخواند و گوید نه فرقه اند: کاملیة، سبائیة، منصوری