غمی

qami

معنی

غمگین؛ اندوهگین؛ غم‌زده.
⟨ غمی شدن: (مصدر لازم) [قدیمی] غمگین شدن؛ اندوهناک شدن.

جست‌وجوی دقیق

غمی

لغت‌نامه دهخدا

غمی . [ غ ُم ْ ما ] (ع اِ) بلا و سختی . (منتهی الارب ). داهیة. (اقرب الموارد). || کار دشوار بی راه روی . (منتهی الارب ).کار سختی که بدان راه نیابند. (از اقرب الموارد).

غمی

لغت‌نامه دهخدا

غمی . [ غ َ ] (اِخ ) تخلص «فناری » یکی از دانشمندان بزرگ اسلام . رجوع به فناری شود.

غمی

لغت‌نامه دهخدا

غمی . [ غ َ ] (اِخ ) شاعر عثمانی در قرن دهم هجری ، ونام وی محمود است . رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود.

غمی

غمی . [ غ َ ] (ص نسبی ) غمناک . (آنندراج ). غمگین . غم دار. غمین . اندوهناک . اندوهگین : رسیدند یاران لشکر بدوی غمی یافتندش پر از آب روی . فردوسی .همی گفت کاینم جهاندار دادغمی بودم از بهر تیمار داد. <p clas

غمی

لغت‌نامه دهخدا

غمی . [ غ َ مَن ْ / غ َ ما ] (ع ص ) بیهوش . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). یقال : ترکت فلاناً غمی ؛ ای مغشیاً علیه ، و ترکتها و ترکتهم و ترکته غمی کذلک ، و ان شئت قلت غمیان و هم اَغماء. (منتهی الارب ). غمی برای مفرد و جمع بکار رود یا در مثنی

جست‌وجوی هم‌آوا

غیمی

لغت‌نامه دهخدا

غیمی . [ غ َ ما ] (ع ص ) مؤنث غَیمان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (تاج العروس ). رجوع به غَیمان شود.

غمچی

گویش مازنی

شلاق

کلوجه غمی

لغت‌نامه دهخدا

کلوجه غمی . [ ج ِ غ َ ] (اِخ ) دهی از دهستان اوچ تپه است که در بخش ترکمان شهرستان میانه واقع است و 378 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

غمی شدن

لغت‌نامه دهخدا

غمی شدن . [ غ َ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) اندوهناک شدن . غمگین شدن . غمناک گردیدن . اندوه داشتن : ای آنکه عاشقی به غم اندر غمی شده دامن بیا به دامن من غلج برفکن . معروفی .غمی شد دل بهمن از کار اوی چو دید آن بزرگی و د

غمی گشتن

لغت‌نامه دهخدا

غمی گشتن . [ غ َ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) اندوهناک شدن . غمگین شدن . غم و اندوه داشتن . غمناک گردیدن : چو بشنید پیران غمی گشت سخت که بربست باید به ناکام رخت . فردوسی .هوا گشت چون چادر آبنوس ستاره غمی گشت ز آوای کوس

جست‌وجوی مشابه

غمیم

لغت‌نامه دهخدا

غمیم . [ غ ُ م َی ْ ی ِ ] (اِخ ) آبی است مر بنی سعد را. (منتهی الارب ). جریر گوید : یا صاحبی هل الصباح منیرام هل للوم عواذ لی تفتیر؟انا نکلف بالغمیم حاجةنهیا حمامة دونها و جفیرلیت الزمان لنا یعود بیسره ان الیسیر بذالزمان عسیر.<b

غمیم

لغت‌نامه دهخدا

غمیم . [ غ ُ م َ ] (اِخ ) رودباری است به دیار حنظله . (منتهی الارب ). وادیی است در دیار حنظله از بنی تمیم ، شبیب بن برصاء گوید : الم تر أن الحی فرق بینهم نوی بین صحراء الغمیم لجوج نوی شطبتهم عن هواناو هیجت لنا طرباً ان الخطوب تهیج

غمیار

لغت‌نامه دهخدا

غمیار. [ غ َ ] (ص مرکب ) غمناک . آن که پیوسته غمگین باشد. (از فرهنگ شعوری ج 2 ورق 179 ب ).

غمیان

لغت‌نامه دهخدا

غمیان . [ غ َ م َ ] (ع اِ) مثنای غَمی ̍ یا غَمی ً. (منتهی الارب ). رجوع به غَمی ً شود.

غمیان

لغت‌نامه دهخدا

غمیان . [ غ َ م َ ] (ع اِمص ) ضعف . بیهوشی . (دزی ج 2 ص 228).

جست‌وجوی متن

اغمیة

لغت‌نامه دهخدا

اغمیة. [ اَ ی َ ] (ع اِ) ج ِ غمی ، بمعنی بیهوش . مؤنث و مذکر و تثنیه و جمع در وی یکسان است به آن جهت که مصدر است . یقال : ترکت فلاناً غمی مغشیاً علیه و ترکتهما و ترکتهم و ترکتها غمی کذلک و ان شئت قلت غمیان و هم اغماء. (منتهی الارب ). و رجوع به اَغماء شود.

سوگ

grief

واژه‌های مصوب فرهنگستان

درد و غمی که فرد پس از فقدان چیزی، به‌ویژه مرگ فرد عزیزی، حس می‌کند

بر آهیختن

واژه‌نامه آزاد

برآهیخت: بیرون کشیدن - بر آهیخت رهام گرز گران غمی شد زپیکار دست سران

سلوه

لغت‌نامه دهخدا

سلوه . [ س َ وَ / س ُ وَ ](ع اِمص ) خرسندی و بی غمی . اسم است تسلی را. (منتهی الارب ). خرسندی . شادی . بی غمی . اسم است مر تسلی را. (ناظم الاطباء). || فراخی زندگانی . سُنوَة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به این کلمه شود.

آدمی

فرهنگ فارسی عمید

آدم؛ انسان: ◻︎ تو کز محنت دیگران بی‌غمی / نشاید که نامت نهند آدمی (سعدی: ۶۶).

جست‌وجوی هم‌آغاز

غمیم

لغت‌نامه دهخدا

غمی شدن

لغت‌نامه دهخدا

غمی گشتن

لغت‌نامه دهخدا

غمیم

لغت‌نامه دهخدا

غمیار

لغت‌نامه دهخدا

غمیار. [ غ َ ] (ص مرکب ) غمناک . آن که پیوسته غمگین باشد. (از فرهنگ شعوری ج 2 ورق 179 ب ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

درغمی

لغت‌نامه دهخدا

درغمی .[ دَ غ َ ] (ص نسبی ) منسوب است به درغم ، که ناحیه ای است در دو فرسخی سمرقند. (از الانساب سمعانی ). منسوب به درغم که شراب آنجا مشهور بوده است : قال [ کسری ] فأخبرنی عن أطیب الشراب و ألذه ، قال [ ریدک خوش آواز ] : العنبی ... و خیره البلخی و الم

خلط بلغمی

لغت‌نامه دهخدا

خلط بلغمی . [ خ ِ طِ ب َ غ َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بلغم . (یادداشت بخط مؤلف ).

شلغمی

لغت‌نامه دهخدا

شلغمی . [ ش َ غ َ ] (ص نسبی ) منسوب به شلغم . (یادداشت مؤلف ). || به شکل شلغم . شلجمی . (یادداشت مؤلف ).- کلاه شلغمی ؛ نوعی کلاه مدور مشابه شکل شلغم : در هر وصله ٔ زمین هنگامه ای بود مثل نخلبندان بارهای دولت و مسخرگان کلا

کلوجه غمی

لغت‌نامه دهخدا

بلغمی

لغت‌نامه دهخدا

بلغمی . [ ب َ غ َ ] (ص نسبی ) منسوب به بلغم . رجوع به بلغم و بلغمیة شود. || (اِ) کسی که فربه و پفالو است . (فرهنگ فارسی معین ). || در اصطلاح پزشکی ، ترشحات غلیظ از نوع بلغم . (فرهنگ فارسی معین ).- بلغمی مزاج ؛ که مزاجی بلغمی دارد. که دیر متأثر شو

درپیوند

بیشتر بدانید

غمی

qami

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

گویش مازنی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌نامه آزاد

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا