غمیلغتنامه دهخداغمی . [ غ ُم ْ ما ] (ع اِ) بلا و سختی . (منتهی الارب ). داهیة. (اقرب الموارد). || کار دشوار بی راه روی . (منتهی الارب ).کار سختی که بدان راه نیابند. (از اقرب الموارد).
غمیلغتنامه دهخداغمی . [ غ َ ] (اِخ ) شاعر عثمانی در قرن دهم هجری ، ونام وی محمود است . رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود.
غمیلغتنامه دهخداغمی . [ غ َ ] (ص نسبی ) غمناک . (آنندراج ). غمگین . غم دار. غمین . اندوهناک . اندوهگین : رسیدند یاران لشکر بدوی غمی یافتندش پر از آب روی . فردوسی .همی گفت کاینم جهاندار دادغمی بودم از بهر تیمار داد. <p clas
غمیلغتنامه دهخداغمی . [ غ َ مَن ْ / غ َ ما ] (ع ص ) بیهوش . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). یقال : ترکت فلاناً غمی ؛ ای مغشیاً علیه ، و ترکتها و ترکتهم و ترکته غمی کذلک ، و ان شئت قلت غمیان و هم اَغماء. (منتهی الارب ). غمی برای مفرد و جمع بکار رود یا در مثنی
غیمیلغتنامه دهخداغیمی . [ غ َ ما ] (ع ص ) مؤنث غَیمان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (تاج العروس ). رجوع به غَیمان شود.
کلوجه غمیلغتنامه دهخداکلوجه غمی . [ ج ِ غ َ ] (اِخ ) دهی از دهستان اوچ تپه است که در بخش ترکمان شهرستان میانه واقع است و 378 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
غمی شدنلغتنامه دهخداغمی شدن . [ غ َ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) اندوهناک شدن . غمگین شدن . غمناک گردیدن . اندوه داشتن : ای آنکه عاشقی به غم اندر غمی شده دامن بیا به دامن من غلج برفکن . معروفی .غمی شد دل بهمن از کار اوی چو دید آن بزرگی و د
غمی گشتنلغتنامه دهخداغمی گشتن . [ غ َ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) اندوهناک شدن . غمگین شدن . غم و اندوه داشتن . غمناک گردیدن : چو بشنید پیران غمی گشت سخت که بربست باید به ناکام رخت . فردوسی .هوا گشت چون چادر آبنوس ستاره غمی گشت ز آوای کوس
غمیملغتنامه دهخداغمیم . [ غ ُ م َی ْ ی ِ ] (اِخ ) آبی است مر بنی سعد را. (منتهی الارب ). جریر گوید : یا صاحبی هل الصباح منیرام هل للوم عواذ لی تفتیر؟انا نکلف بالغمیم حاجةنهیا حمامة دونها و جفیرلیت الزمان لنا یعود بیسره ان الیسیر بذالزمان عسیر.<b
غمیملغتنامه دهخداغمیم . [ غ ُ م َ ] (اِخ ) رودباری است به دیار حنظله . (منتهی الارب ). وادیی است در دیار حنظله از بنی تمیم ، شبیب بن برصاء گوید : الم تر أن الحی فرق بینهم نوی بین صحراء الغمیم لجوج نوی شطبتهم عن هواناو هیجت لنا طرباً ان الخطوب تهیج
غمیارلغتنامه دهخداغمیار. [ غ َ ] (ص مرکب ) غمناک . آن که پیوسته غمگین باشد. (از فرهنگ شعوری ج 2 ورق 179 ب ).
غمیانلغتنامه دهخداغمیان . [ غ َ م َ ] (ع اِ) مثنای غَمی ̍ یا غَمی ً. (منتهی الارب ). رجوع به غَمی ً شود.
اغمیةلغتنامه دهخدااغمیة. [ اَ ی َ ] (ع اِ) ج ِ غمی ، بمعنی بیهوش . مؤنث و مذکر و تثنیه و جمع در وی یکسان است به آن جهت که مصدر است . یقال : ترکت فلاناً غمی مغشیاً علیه و ترکتهما و ترکتهم و ترکتها غمی کذلک و ان شئت قلت غمیان و هم اغماء. (منتهی الارب ). و رجوع به اَغماء شود.
سلوهلغتنامه دهخداسلوه . [ س َ وَ / س ُ وَ ](ع اِمص ) خرسندی و بی غمی . اسم است تسلی را. (منتهی الارب ). خرسندی . شادی . بی غمی . اسم است مر تسلی را. (ناظم الاطباء). || فراخی زندگانی . سُنوَة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به این کلمه شود.
غمیملغتنامه دهخداغمیم . [ غ ُ م َی ْ ی ِ ] (اِخ ) آبی است مر بنی سعد را. (منتهی الارب ). جریر گوید : یا صاحبی هل الصباح منیرام هل للوم عواذ لی تفتیر؟انا نکلف بالغمیم حاجةنهیا حمامة دونها و جفیرلیت الزمان لنا یعود بیسره ان الیسیر بذالزمان عسیر.<b
غمی شدنلغتنامه دهخداغمی شدن . [ غ َ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) اندوهناک شدن . غمگین شدن . غمناک گردیدن . اندوه داشتن : ای آنکه عاشقی به غم اندر غمی شده دامن بیا به دامن من غلج برفکن . معروفی .غمی شد دل بهمن از کار اوی چو دید آن بزرگی و د
غمی گشتنلغتنامه دهخداغمی گشتن . [ غ َ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) اندوهناک شدن . غمگین شدن . غم و اندوه داشتن . غمناک گردیدن : چو بشنید پیران غمی گشت سخت که بربست باید به ناکام رخت . فردوسی .هوا گشت چون چادر آبنوس ستاره غمی گشت ز آوای کوس
غمیملغتنامه دهخداغمیم . [ غ ُ م َ ] (اِخ ) رودباری است به دیار حنظله . (منتهی الارب ). وادیی است در دیار حنظله از بنی تمیم ، شبیب بن برصاء گوید : الم تر أن الحی فرق بینهم نوی بین صحراء الغمیم لجوج نوی شطبتهم عن هواناو هیجت لنا طرباً ان الخطوب تهیج
غمیارلغتنامه دهخداغمیار. [ غ َ ] (ص مرکب ) غمناک . آن که پیوسته غمگین باشد. (از فرهنگ شعوری ج 2 ورق 179 ب ).
درغمیلغتنامه دهخدادرغمی .[ دَ غ َ ] (ص نسبی ) منسوب است به درغم ، که ناحیه ای است در دو فرسخی سمرقند. (از الانساب سمعانی ). منسوب به درغم که شراب آنجا مشهور بوده است : قال [ کسری ] فأخبرنی عن أطیب الشراب و ألذه ، قال [ ریدک خوش آواز ] : العنبی ... و خیره البلخی و الم
خلط بلغمیلغتنامه دهخداخلط بلغمی . [ خ ِ طِ ب َ غ َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بلغم . (یادداشت بخط مؤلف ).
شلغمیلغتنامه دهخداشلغمی . [ ش َ غ َ ] (ص نسبی ) منسوب به شلغم . (یادداشت مؤلف ). || به شکل شلغم . شلجمی . (یادداشت مؤلف ).- کلاه شلغمی ؛ نوعی کلاه مدور مشابه شکل شلغم : در هر وصله ٔ زمین هنگامه ای بود مثل نخلبندان بارهای دولت و مسخرگان کلا
کلوجه غمیلغتنامه دهخداکلوجه غمی . [ ج ِ غ َ ] (اِخ ) دهی از دهستان اوچ تپه است که در بخش ترکمان شهرستان میانه واقع است و 378 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
بلغمیلغتنامه دهخدابلغمی . [ ب َ غ َ ] (ص نسبی ) منسوب به بلغم . رجوع به بلغم و بلغمیة شود. || (اِ) کسی که فربه و پفالو است . (فرهنگ فارسی معین ). || در اصطلاح پزشکی ، ترشحات غلیظ از نوع بلغم . (فرهنگ فارسی معین ).- بلغمی مزاج ؛ که مزاجی بلغمی دارد. که دیر متأثر شو