غوک چوبلغتنامه دهخداغوک چوب . (اِ مرکب ) دو چوب باشد که کودکان بدان بازی کنند، یکی به مقدار یک وجب ، و دیگری دراز به مقابل یک گز، و آن را در بعضی ولایات دسته چلک و چالیک نیز گویند. (فرهنگ جهانگیری ). دو چوب باشد یکی کوتاه بقدر یک قبضه و دیگری دراز بمقدار سه وجب . (برهان قاطع) (آنندراج ). دو چوب
چغوکلغتنامه دهخداچغوک . [ چ ُ یاچ َ ] (اِ) بمعنی گنجشک باشد. (برهان ). بمعنی چغک است و آن را چغنه نیز خوانند. (جهانگیری ). چغو. (آنندراج ). گنجشک و عصفور. (ناظم الاطباء). چغوک و چغک و چکوک و عصفور : چون ماهی شیم کی خورد غوطه چغوک ؟کی دارد جغد خیره سر لحن چکوک ؟
غوکلغتنامه دهخداغوک . (اِ) جانوری است که در آب و زمین نمناک میماند، بعربی ضِفدِع (ضَفدَع ) گویند. (آنندراج ). حیوان کوچکی ذوالحیاتین که وزغ و چغر وچغز نیز گویند و به ترکی قرباغه نامند. (از ناظم الاطباء). جانوری است که در آب و خشکی هر دو زندگی کند.(فرهنگ نظام ). تلفظ آن غوک ، در سغدی : غووک ج
غوژکلغتنامه دهخداغوژک . [ ژَ ] (اِخ ) در تاریخ بیهقی (چ غنی ص 285) آمده : و از کابل برفت امیر، و به پروان آمد، و آنجا پنج روز ببود با شکار و نشاط و شراب ، تا بندها و ثقل از بژغوژک بگذشتند، پس از بژ بگذشت ... همچنین در ص 404 ا
غوغلغتنامه دهخداغوغ . [ غ ُ ] (اِخ ) تلفظ ترکی گوگ که همان جوج پادشاه سرزمین مأجوج است . رجوع به گوگ ، یأجوج و مأجوج و قاموس الاعلام ترکی شود.
غوک چوب باختنلغتنامه دهخداغوک چوب باختن . [ ت َ] (مص مرکب ) الک دولک بازی کردن : قَلْو؛ غوک چوب باختن . (منتهی الارب ). رجوع به الک دولک و غوک چوب شود.
غوک چوب زدنلغتنامه دهخداغوک چوب زدن . [ زَ دَ ](مص مرکب ) الک دولک بازی کردن : اِترار؛ غوک چوب زدن کودک . (منتهی الارب ). رجوع به غوک چوب و الک دولک شود.
طث ءلغتنامه دهخداطث ء. [ طَث ْءْ ] (ع مص ) بازی کردن به قُله که غوک چوب باشد. || پلیدی افکندن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
اترارلغتنامه دهخدااترار. [ اِ ] (ع مص )بیوکندن . (زوزنی ). بیفکندن . افکندن . فکندن . انداختن . || انداختن دست را بزخم شمشیر. || بریدن . || دور کردن . دور انداختن کسی را از جای خود. || انداختن کودک چوب خود را بچوب دراز در بازی غوک چوب ، یعنی الک دولک : اَترّ الغُلام القُلَةَ بالمِقلاء؛ چوب زد
طثولغتنامه دهخداطثو. [ طُ ث ُوو ] (ع مص ) بازی کردن به غوک چوب . (منتهی الارب ). مترادف ِ طث ء. رجوع به طث ّ و طث ء شود.
قلولغتنامه دهخداقلو. [ ق َل ْوْ ] (ع مص ) غوک چوب باختن است . (منتهی الارب ): قلا القُلَةَ و بها قلواً؛ غوک چوب باخت . (منتهی الارب ). به دودله بازی کردن . (تاج المصادر بیهقی ). رجوع به قُلَة شود. || سخت راندن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد): قلا الابل ؛ طردها و ساقها. (اقرب الموارد). || بری
مقلاءلغتنامه دهخدامقلاء. [ م ِ ] (ع اِ) غوک چوب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). دو چوب که کودکان با آنها بازی کنند. مقلی [ م َ لا ] . (از اقرب الموارد). الک دولک . قَله . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
غوکلغتنامه دهخداغوک . (اِ) جانوری است که در آب و زمین نمناک میماند، بعربی ضِفدِع (ضَفدَع ) گویند. (آنندراج ). حیوان کوچکی ذوالحیاتین که وزغ و چغر وچغز نیز گویند و به ترکی قرباغه نامند. (از ناظم الاطباء). جانوری است که در آب و خشکی هر دو زندگی کند.(فرهنگ نظام ). تلفظ آن غوک ، در سغدی : غووک ج
غوکلغتنامه دهخداغوک . [ غ َ وَ ] (اِ) زمین کنده و عمیق . مبدل گَوَک . (آنندراج ). گودال . رجوع به گو و گوک شود.
درغوکلغتنامه دهخدادرغوک . [ دِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان آباده واقع در یک هزارگزی شمال آباده وکنار راه شوسه ٔ شیراز به اصفهان ، با 580 تن سکنه . آب آن از قنات است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).
چغوکلغتنامه دهخداچغوک . [ چ ُ یاچ َ ] (اِ) بمعنی گنجشک باشد. (برهان ). بمعنی چغک است و آن را چغنه نیز خوانند. (جهانگیری ). چغو. (آنندراج ). گنجشک و عصفور. (ناظم الاطباء). چغوک و چغک و چکوک و عصفور : چون ماهی شیم کی خورد غوطه چغوک ؟کی دارد جغد خیره سر لحن چکوک ؟
غوکلغتنامه دهخداغوک . (اِ) جانوری است که در آب و زمین نمناک میماند، بعربی ضِفدِع (ضَفدَع ) گویند. (آنندراج ). حیوان کوچکی ذوالحیاتین که وزغ و چغر وچغز نیز گویند و به ترکی قرباغه نامند. (از ناظم الاطباء). جانوری است که در آب و خشکی هر دو زندگی کند.(فرهنگ نظام ). تلفظ آن غوک ، در سغدی : غووک ج
زاغوکلغتنامه دهخدازاغوک . (اِ) مهره ٔ کمان گروهه را گویند یعنی گلی که بجهت کمان گروهه گلوله کرده باشند. (برهان قاطع) (آنندراج ).
نغوکلغتنامه دهخدانغوک . [ ن ِ ] (اِ) به معنی نغوشاک است . (برهان قاطع) (جهانگیری ). مصحف و مخفف نغوشاک . (حاشیه ٔبرهان قاطع چ معین ). رجوع به نغوشا و نغوشاک شود.