ترجمه مقاله

غین

qeyn

۱. (تصوف) حجاب؛ پوشش.
۲. شوریدن ‌دل؛ پراکنده‌دل ‌شدن.
۳. (اسم) میغ؛ ابر.

غن

لغت‌نامه دهخدا

غن . [ غ َ ] (اِ) سنگ عصاری است و آن سنگی باشد که بر تیر چوب عصاری بجهت زیادتی سنگینی بندند و بعضی بمعنی تیر عصاری گفته اند. (برهان قاطع). بمعنی سنگ عصاری است و آن سنگی است که بر تیر عصاری بندند تا سنگین شود. (انجمن آرا)(آنندراج ). چوب بزرگ از آن عصاران . (فرهنگ اسدی نخجوانی

غینا

لغت‌نامه دهخدا

غینا. [ غ َ ] (اِخ ) قله ای است در بالای کوه ثبیر که مشرف بر مکه است . باهلی گوید: غینا ثبیر، قله ٔ ثبیر است و آن را غینا (بی همزه ) مینامند و آن سنگی قبه وار است . (از معجم البلدان ). قله ٔ کوه ثبیر از اثبره ٔ هفتگانه که عبارتند از:ثبیر غینا، ثبیر الاحدب ، ثبیر الاعرج ، ثبیر

غینا

لغت‌نامه دهخدا

غینا. [ غ َ ] (اِخ ) قله ای است در بالای کوه ثبیر که مشرف بر مکه است . باهلی گوید: غینا ثبیر، قله ٔ ثبیر است و آن را غینا (بی همزه ) مینامند و آن سنگی قبه وار است . (از معجم البلدان ). قله ٔ کوه ثبیر از اثبره ٔ هفتگانه که عبارتند از:ثبیر غینا، ثبیر الاحدب ، ثبیر الاعرج ، ثبیر

ترجمه مقاله