فحشا

fahšā

معنی

۱. زنا.
۲. (اسم) [قدیمی] گناه بزرگ و کار بسیارزشت.

مترادف

۱. زنا
۲. معصیت
۳. زشتکاری، فجور، فسق

جست‌وجوی دقیق

فحشا

فرهنگ فارسی عمید

۱. زنا.۲. (اسم) [قدیمی] گناه بزرگ و کار بسیارزشت.

فحشا

فرهنگ فارسی معین

(فَ) [ ع . فحشاء ] (اِ.) 1 - گناه ، کار زشت . 2 - زنا.

فحشا

جست‌وجوی هم‌آوا

فعسا

لغت‌نامه دهخدا

فعسا. [ ف َ ] (اِ) بسریانی فاشراست و ثمر را نیز گویند. (فهرست مخزن الادویه ).

فحشاء

فحشاء. [ ف َ ] (ع اِمص ، اِ) معصیت زشت . (ترجمان علامه جرجانی ) (مجمل اللغه ). بدی که از حد درگذرد. (زمخشری ). زشت کاری . (ربنجنی ). هو ما ینفرعنه الطبع السلیم و یستنقصه العقل المستقیم . (تعریفات ). || زنا. (منتهی الارب ). || نابکاری . (تفلیسی ). || بی فرمانی . (ربنجنی ). ||

فَحْشَاءِ

فرهنگ واژگان قرآن

اعمال زشت از قبيل زنا و امثال آن (کلمه فحش و فحشاء و فاحشه به معناي کردار و گفتار زشتي است که زشتيش بزرگ باشد . و بعيد نيست که اصل در معناي آن خروج از حد در کار غير سزاوار باشد ، و لذا گفته ميشود : غبن فاحش يعني بيش از حد تحمل مغبون شدن )