فرسا

farsā

معنی

۱. = فرسودن
۲. فرساینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): طاقت‌فرسا، ◻︎ دست‌فرسود جود تو شده گیر / تروخشک جهان جان‌فرسای (انوری: ۴۵۰).

جست‌وجوی دقیق

فرسا

لغت‌نامه دهخدا

فرسا. [ ] (اِ) دار فلفل است . (فهرست مخزن الادویه ). دار پلپل . رجوع به دار پلپل و دار فلفل شود.

فرسا

فرسا. [ ف َ ] (نف مرخم ) مخفف فرساینده . (یادداشت به خطمؤلف ). این لغت در ترکیب به صورت مزید مؤخر آید.ترکیب ها:- آبله فرسا . آسمان فرسا. بحرفرسا. تن فرسا. توان فرسا. روان فرسا. طاقت فرسا. فلک فرسا. قلم فرسا. گنه فرسا. رجوع به هر یک از این مدخ

فرسا

فرهنگ فارسی عمید

۱. = فرسودن۲. فرساینده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): طاقت‌فرسا، ◻︎ دست‌فرسود جود تو شده گیر / تروخشک جهان جان‌فرسای (انوری: ۴۵۰).

جست‌وجوی هم‌آوا

فرسای

لغت‌نامه دهخدا

فرسای . [ ف َ ] (نف مرخم ) محوکننده . (صحاح ). کهنه کننده . به پای کوبنده . (برهان ). فرسا. همواره به صورت مزید مؤخر با کلمات دیگر ترکیب شود. و به صورت مستقل ، جز به معنی فعل امر به کار نرود.- جان فرسای ؛ آنچه جان را بفرساید و بکاهد<span class="h

فرصاء

لغت‌نامه دهخدا

فرصاء. [ ف َ ] (ع ص ) ناقه ای که به گوشه ای ایستاده انتظار نماید و هر گاه آبخور را خالی یابد آب خورد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

فرسیا

لغت‌نامه دهخدا

فرسیا. [ ] (معرب ، اِ) اسم رومی بسباسه . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ) (فهرست مخزن الادویه ).

فرگشا

دیکشنری فارسی به عربی

محلل

فرسای

فرهنگ فارسی معین

(فَ) (ص فا.) در ترکیب به معنی فرساینده آید، به معانی ذیل ؛ الف - خسته - کننده ، رنج دهنده . ب - محو کننده ، نابود - کننده . ج - ساینده : گردون فرسای .

جست‌وجوی مشابه

فرسانیدن

لغت‌نامه دهخدا

فرسانیدن . [ ف َ دَ ] (مص ) فرسودن کنانیدن و فرسودن فرمودن . (ناظم الاطباء). کهنه کردن و از هم ریزانیدن . (انجمن آرا) (آنندراج ).ظاهراً مصحف فرساییدن است . رجوع به فرساییدن شود.

فرساوس

لغت‌نامه دهخدا

فرساوس . [ ] (اِ) طلق است . (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به فرسلون شود.

فرسائیده

لغت‌نامه دهخدا

فرسائیده . [ ف َ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) فرسوده . فرساییده . رجوع به فرساییده شود.

فرساح

لغت‌نامه دهخدا

فرساح . [ ف ِ ] (ع ص ) زمین پهن فراخ . (منتهی الارب ). الارض العریضة الواسعة. (اقرب الموارد).

فرساد

لغت‌نامه دهخدا

فرساد. [ ف َ ] (ص ) حکیم و دانشمند را گویند. (برهان ) . دانا و دانشمند و حکیم و عاقل . (ناظم الاطباء). || (اِ) نام درختی است که آن را توت گویند. (ناظم الاطباء). رجوع به فرصاد شود.