فرنجلغتنامه دهخدافرنج . [ ف ُ رُ ] (اِ) خرطوم . لفج . پوزه . (یادداشت به خط مؤلف ).پیرامون و اطراف دهان . (برهان ) (اسدی ) : سر فروبردم میان آبخوراز فرنج مَنْش خشم آمد مگر. (از کلیله و دمنه ٔ رودکی ).|| شاخ بزرگی که چون آن را ببرن
فرنجلغتنامه دهخدافرنج . [ ف ِ رَ ] (اِخ ) افرنج . فرنگ . افرنجه . فرانسه . (یادداشت به خط مؤلف ). رجوع به فرانسه شود.
فرنگیزلغتنامه دهخدافرنگیز. [ ف َ رَ ] (اِخ ) دختر افراسیاب . (یسنا تألیف پورداود ج 1 ص 55). رجوع به فرنگیس شود.
فرنوشلغتنامه دهخدافرنوش . [ ف َ ] (اِ) نام عقل فلک قمر که به تازی عقل فعال گویند و به فارسی خرد کارگر نامند. (انجمن آرای ناصری ) (آنندراج ) (فرهنگ دساتیر ص 258).
فرانجلغتنامه دهخدافرانج . [ ف َ ن َ ] (اِ) به معنی کابوس است و آن سنگینیی باشد که در خواب بر مردم افتد. (برهان ). بختک .(یادداشت به خط مؤلف ). فدرنجک . درفنجک . برفنجک . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). و رجوع به کابوس و بختک شود.
فرنجیلغتنامه دهخدافرنجی . [ ف َ رَ ] (ص نسبی ) منسوب به فرنجه که ولایتی است و جمعی از رومیان بدانجا منسوب اند. (سمعانی ). رجوع به فرنگی شود.
فرنجیةلغتنامه دهخدافرنجیة. [ ف ِ رَ جی ی َ ] (ع اِ) نوعی ماشین جنگی . افرنجیه . (دزی ج 2 ص 262). رجوع به افرنجیه شود.
فرنجاتلغتنامه دهخدافرنجات . [ ف َ رِ ] (اِ) شبنم . (بحر الجواهر). اسم فارسی شبنم است که به عربی صقیع نامند. (فهرست مخزن الادویه ).
فرنجکلغتنامه دهخدافرنجک . [ ف َ رَ ج َ ] (اِ) کابوس و عبدالجنة را گویند و آن گرانی و سنگینیی باشد که در خواب بر مردم افتد و حکما گویند سبب آن ماده ٔ سوداوی است و در مؤید الفضلاء به این معنی با قاف نوشته شده است . (از برهان ). سکاچه . کابوس . بختک . ضاغوط. نیدلان . نیدل . جاثوم . (یادداشت به خ
فرنجمسکلغتنامه دهخدافرنجمسک . [ ف َ رَ م ِ / م ُ ] (معرب ، اِ) قرنفل بستانی است . معرب پرنجمشک . (منتهی الارب ). افرنجمشک . اصابعالفتیات . بالنگوی صحرایی . بقلةالضب . (یادداشت به خط مؤلف ). فرنجمشک .
هرنجلغتنامه دهخداهرنج . [ هََ رَ ] (اِ) آن قسمت از قنات که رویش باز است و پوشیده نیست . (یادداشت به خط مؤلف ). فُرُنج . رجوع به فرنج شود.
فرتجلغتنامه دهخدافرتج . [ ف َ ت َ ] (اِ) اطراف دهان . (آنندراج ). مصحف فُرُنج است که در لغت فرس و برهان بدین معنی ضبط شده است . رجوع به فُرُنج شود.
افرنسةلغتنامه دهخداافرنسة. [ اِ رِ س َ ] (اِخ ) نام یکی از بلاد فرنج است . (از النقود العربیه ص 111).
فرهانجلغتنامه دهخدافرهانج . [ ف َ ن َ ] (اِ) شاخ بزرگی که از درخت ببرند تا شاخهای دیگر برآید. (برهان ). فرنج . فرهنگ . فرهنج . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). || شاخ درختی را نیز گویند که پیوند کنند به درخت دیگر. (برهان ). شاخ درخت انگوری که آن را در زمین کنند و از جای دیگر تتمه ٔ آن برآرند وآن را به
فرنجیلغتنامه دهخدافرنجی . [ ف َ رَ ] (ص نسبی ) منسوب به فرنجه که ولایتی است و جمعی از رومیان بدانجا منسوب اند. (سمعانی ). رجوع به فرنگی شود.
فرنجیةلغتنامه دهخدافرنجیة. [ ف ِ رَ جی ی َ ] (ع اِ) نوعی ماشین جنگی . افرنجیه . (دزی ج 2 ص 262). رجوع به افرنجیه شود.
فرنجاتلغتنامه دهخدافرنجات . [ ف َ رِ ] (اِ) شبنم . (بحر الجواهر). اسم فارسی شبنم است که به عربی صقیع نامند. (فهرست مخزن الادویه ).
فرنجکلغتنامه دهخدافرنجک . [ ف َ رَ ج َ ] (اِ) کابوس و عبدالجنة را گویند و آن گرانی و سنگینیی باشد که در خواب بر مردم افتد و حکما گویند سبب آن ماده ٔ سوداوی است و در مؤید الفضلاء به این معنی با قاف نوشته شده است . (از برهان ). سکاچه . کابوس . بختک . ضاغوط. نیدلان . نیدل . جاثوم . (یادداشت به خ
فرنجمسکلغتنامه دهخدافرنجمسک . [ ف َ رَ م ِ / م ُ ] (معرب ، اِ) قرنفل بستانی است . معرب پرنجمشک . (منتهی الارب ). افرنجمشک . اصابعالفتیات . بالنگوی صحرایی . بقلةالضب . (یادداشت به خط مؤلف ). فرنجمشک .
خفرنجلغتنامه دهخداخفرنج . [ خ َ رَ ] (اِ) کابوس . خفتک عبدالجنة. (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ). رجوع به خفج در این لغت نامه شود. || (ص ) زشت و بد : خری بدنژادی خری بدطبیعت خری خفته بالا و خفرنج منظر. عمعق .کز کجا آوردمت ای بدنیت <
خفرنجلغتنامه دهخداخفرنج . [ خ َ ف َ ن َ ] (ع ص ) نرم و نازک . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
اسفرنجلغتنامه دهخدااسفرنج . [ اِ ف َ رَ ] (اِخ ) معرب اسفرنگ است و آن شهری است نزدیک بسغد سمرقند، و مولد سیف است و بعضی گویند قریه ای است نزدیک بسمرقند. (برهان ). قریه ای است از قرای سغد سمرقند. (سروری ). یکی از قرای سغد سمرقند و از آنجاست ابوفید محمدبن محمدبن اسماعیل الاسفرنجی . (معجم البلدان
افرنجلغتنامه دهخداافرنج . [ اَ رَ ] (ع اِ) معرب افرنگ و بمعنی آن . (ناظم الاطباء). اَفرِنگ . (ناظم الاطباء). افرنگ همانا بمعنی فرنگ است . (آنندراج ). رجوع به فرنگ و افرنگ شود.
افرنجلغتنامه دهخداافرنج . [ اِ رَ ] (معرب ، اِ) معرب فرانک یا فرنگ . یکی از قدیمترین جایها که این کلمه در میان مسلمین مستعمل شده است ، در ترجمه ٔ دیسقوریدوس است که بزمان متوکل عباسی یعنی نیمه ٔ ماءة نهم میلادی کردند. رجوع به کلمه ٔ طراغلودیس و مشمش در مفردات ابن البیطار شود. (یادداشت دهخدا). گ
