فریفتگارلغتنامه دهخدافریفتگار. [ ف ِ / ف َ ] (نف مرکب ) فریبنده . مکار. حیله گر. (فرهنگ فارسی معین ) : احمق کسی باشد که دل در این گیتی غدار فریفتگار بندد. (تاریخ بیهقی ).
فریفتارلغتنامه دهخدافریفتار. [ ف ِ / ف َ ] (نف )فریبنده . (فرهنگ فارسی معین ). فریب دهنده . (یادداشت مؤلف ). فریفتکار. رجوع به فریفتن و فریفتگار شود.
فریفتگاریلغتنامه دهخدافریفتگاری . [ ف ِ / ف َ ] (حامص مرکب ) فریبندگی . مکاری . حیله گری . (فرهنگ فارسی معین ).
فریفتگاریلغتنامه دهخدافریفتگاری . [ ف ِ / ف َ ] (حامص مرکب ) فریبندگی . مکاری . حیله گری . (فرهنگ فارسی معین ).
فریفتارلغتنامه دهخدافریفتار. [ ف ِ / ف َ ] (نف )فریبنده . (فرهنگ فارسی معین ). فریب دهنده . (یادداشت مؤلف ). فریفتکار. رجوع به فریفتن و فریفتگار شود.
گارلغتنامه دهخداگار. (پسوند) اِفاده ٔ فاعلیت (صیغه ٔ مبالغه ) کند وقتی که به ریشه ٔ فعل که معادل با مفرد امر حاضر است درآید : آمرزگار:گناه من ارنامدی در شمارترا نام کی بودی آمرزگار. نظامی .دعا را به آمرزش آور بکارمگر رحمتی
فریفتگاریلغتنامه دهخدافریفتگاری . [ ف ِ / ف َ ] (حامص مرکب ) فریبندگی . مکاری . حیله گری . (فرهنگ فارسی معین ).