فریه

fa(e)rye

معنی

نفرین؛ لعنت: ◻︎ بهرۀ تو آفرین می‌شد ز سعد مشتری / رقم خصم از نحس‌کیوان فریه و نفرین بُوَد (فرخی: ۴۵۱).

جست‌وجوی دقیق

فریه

لغت‌نامه دهخدا

فریه . [ ف َ ] (اِ) نفرین و لعنت . (فرهنگ فارسی معین ) : همی کرد بر رهنمایش فریه چوره را رها کرد و آمد بدیه .فردوسی .

فریه

لغت‌نامه دهخدا

فریه . [ ف َرْ ی َ / ی ِ ] (اِ) نفرین . (برهان ) (فرهنگ اسدی ) : زه ای کسایی ، احسنت ، گوی و چونین گوی به سفلگان بر فریه کن و فراوان کن . کسایی .دزدی طرار ببردت ز راه فریه بر آ

فریه

لغت‌نامه دهخدا

فریه . [ ف ِرْ ی َ / ی ِ ] (اِ) لعنت . (برهان ) (فرهنگ اسدی ) (صحاح الفرس ). گویند: فریه ٔ خدای به شیطان ؛ یعنی لعنت خدای به شیطان . (برهان ).- فریه گر . رجوع به مدخل فریه گر شود.

فریه

فرهنگ فارسی عمید

نفرین؛ لعنت: ◻︎ بهرۀ تو آفرین می‌شد ز سعد مشتری / رقم خصم از نحس‌کیوان فریه و نفرین بُوَد (فرخی: ۴۵۱).

فریه

جست‌وجوی هم‌آوا

ژفره

لغت‌نامه دهخدا

ژفره . [ ژَ رَ / رِ ] (اِ) غلبه در قمار و لعب و بازی . (این لغت در فرهنگ ناظم الاطباء آمده است و در کتب لغتی که در دسترس ما بود دیده نشد).

ژفره

لغت‌نامه دهخدا

ژفره . [ ژُ رَ / رِ ] (اِ) پیرامن دهان . (برهان ). صاحب آنندراج گوید: پیرامن دهان ، در برهان آورده وظن آن است که زفر یعنی دهان را زفره خوانده باشد.

فره

فره . [ ف َ رِه ْ ] (ص ) در زبان پهلوی فره ، فارسی باستان ظاهراً فرهیا . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). بسیار و افزون و زیاده . (برهان ) : فره گنده پیری است شوریده هش بداندیش و فرزندخور، شوی کش . اسدی .امروز نشاطی است

فره

لغت‌نامه دهخدا

فره . [ ] (اِ) به فارسی بنفسج و به ترکی فراخ است . (فهرست مخزن الادویه ).

فره

لغت‌نامه دهخدا

فره . [ ] (اِخ ) نام دهی بوده است از دهستان دیلارستاق لاریجان . (از سفرنامه ٔ مازندران و استرآباد رابینو ترجمه ٔ فارسی ص 154). در مآخذ جغرافیایی متأخر نام آن نیست .

جست‌وجوی مشابه

فریه گر

لغت‌نامه دهخدا

فریه گر. [ ف ِرْ ی َ / ی ِ گ َ ] (ص مرکب ) لعنت کننده . نفرین کننده . کسانی که در جنگ از دور به سپاه دشمن دشنام دهند و آنهارا به خشم آرند : سپهسالاری وی ابوالحسن حاجب داشت و فریه گران بر باره شدند. (تاریخ سیستان ).

فریه کردن

فرهنگ فارسی معین

( ~ . کَ دَ) (مص م .) نفرین کردن ، لعنت کردن .

جست‌وجوی متن

اتهام

فرهنگ مترادف و متضاد

افترا، بهتان، تهمت، فریه

نفرین

فرهنگ مترادف و متضاد

فریه، لعن، لعنت ≠ آفرین

مباهله

فرهنگ مترادف و متضاد

فریه، لعن، لعنت، نفرین

لعن

فرهنگ مترادف و متضاد

سب، فریه، لعنت، ناسزا، نفرین

تهمت

فرهنگ مترادف و متضاد

اتهام، افترا، بهتان، دروغ، فریه، نمامی

جست‌وجوی هم‌آغاز

فریه گر

لغت‌نامه دهخدا

فریه کردن

فرهنگ فارسی معین

( ~ . کَ دَ) (مص م .) نفرین کردن ، لعنت کردن .

جست‌وجوی هم‌قافیه

سافریه

لغت‌نامه دهخدا

سافریه .[ ف ِ ری ْ ی َ ] (اِخ ) قریه ای است در جانب رمله . و هانی بن کلثوم بن عبداﷲ در روزگار ولایت عمربن عبدالعزیز در آن درگذشت . (معجم البلدان ). رجوع به سافری شود.

مدینةالصفریه

لغت‌نامه دهخدا

مدینةالصفریه . [ م َ ن َ تُص ْ ص ُ ری ی َ ] (اِخ )از نامهای بخاراست : و بجای دیگر به تازی نبشته است مدینةالصفریه یعنی شارستان روئین . (تاریخ بخارا نرشخی ص 26). رجوع به احوال رودکی ص 75

دیر باسفریه

لغت‌نامه دهخدا

دیر باسفریه . [ دَ رِ ] (اِخ ) ابن حوقل گوید دریاچه ٔ باسفریه [ از دریاچه های فارس ] که دیر باسفریه در آن واقع است . (صورة الارض ابن حوقل چ بنیاد فرهنگ ایران ص 46).

کافریه

لغت‌نامه دهخدا

کافریه . [ ف ِ ی ی َ ] (اِخ ) بنائی است در مراغه از آثار هولاکوخان . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 172).

مظفریه

لغت‌نامه دهخدا

مظفریه . [ م ُ ظَف ْ ف َ ری ی َ ] (اِخ ) دهی از دهستان غار است که در بخش ری شهرستان تهران واقع است و 139 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

درپیوند

بیشتر بدانید

فریه

fa(e)rye

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی متن

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا