فصاحت

fa(e)sāhat

۱. فصیح بودن؛ زبان‌آور بودن.
۲. روان بودن سخن.
۳. تیززبانی؛ زبان‌آوری.
۴. روانی کلام.
۵. (ادبی) در بدیع، خالی بودن کلام از ضعف تٲلیف، تنافر، و تعقید لفظی و معنوی.