ترجمه مقاله

فضل

fazl

۱. [مقابلِ نقص] کمال؛ دانش؛ علم.
۲. برتری.
۳. بخشش؛ احسان؛ نیکویی.
۴. [قدیمی] افزونی.

۱. بینش، حکمت، دانایی، دانش، علم، فرهنگ، کمال، معرفت
۲. برتری، رجحان
۳. افزونی، زیادت
۴. احسان، بخشش، کرم، منت

فضیل

لغت‌نامه دهخدا

فضیل . [ ف ُ ض َ ] (اِخ ) ابن عیاض . از مشاهیر عرفای قرن دوم هجری است . فضیل بن عیاض بن مسعود التمیمی الیربوعی ، مکنی به ابوعلی و ملقب به شیخ الحرم . از اکابر عباد و صلحا و در حدیث مورد اعتماد بود. کسانی از جمله امام شافعی از وی حدیث شنیده اند. اصل او از کوفه و مولدش سمرقند و

فَضْلِ

فرهنگ واژگان قرآن

زيادي و فزوني در كارهاي ستوده - بخششي كه به دليل استحقاق فرد مورد بخشش قرار گرفته ، صورت نمي گيرد بلكه از زيادي كرم شخص بخشنده است (کلمه فضل مانند کلمه فضول به معناي زيادي است ، با اين تفاوت که فضل به طوريکه گفتهاند زيادي در مکارم و کارهاي ستوده است ، و فضول ، به معناي زيادي در نا ستوده است." ذي فضل

فضل ا

لغت‌نامه دهخدا

فضل ا. [ ف َ لُل ْ لاه ] (اِخ ) ... الحسینی . ظاهراً والد عبداﷲبن فضل اﷲ صاحب وصاف است و حاجی خلیفه بدان تصریح نموده . او را کتابی است به نام المعجم فی آثار ملوک العجم که در آن با اسلوبی ادیبانه سرگذشت پادشاهان قدیم ایران تا آخر عهد ساسانیان به رشته ٔ تحریر درآمده و به نام نص

ترجمه مقاله