فغاک

faqāk

معنی

۱. نادان؛ ابله؛ احمق: ◻︎ آن کت کلوخ‌روی لقب کرد خوب کرد / زیرا لقب گران نَبُود بر دل فغاک (منجیک: شاعران بی‌دیوان: ۲۳۵).
۲. حرام‌زاده.

جست‌وجوی دقیق

فغاک

لغت‌نامه دهخدا

فغاک . [ ف َ ] (ص ) ابله . نادان . (یادداشت مؤلف ) (فرهنگ فارسی معین ) : آن کت کلوخ روی لقب کرد خوب کردایرا لقب گران نبود بر دل فغاک . منجیک .همانا به چشمت هزاک آمدم و یا چون تو ابله فغاک آمدم .<p class="a

فغاک

فرهنگ فارسی عمید

فغاک

فرهنگ فارسی معین

(فَ یا فُ)(ص .)1 - ابله ، نادان . 2 - حرام - زاده .

جست‌وجوی هم‌آوا

پی‌کوری گذرا

amaurosis fugax

واژه‌های مصوب فرهنگستان

دورۀ کوتاه نابینایی یا کوری نسبی یک چشم که حداکثر ده دقیقه به طول می‌انجامد

جست‌وجوی متن

نغاک

لغت‌نامه دهخدا

نغاک . [ ن ِ ] (ص ) ابله . نادان . حرام زاده را نیزگویند و به عربی ولدالحرام خوانند. (برهان قاطع). مصحف فغاک است . (یادداشت مؤلف ). رجوع به فغاک شود.

آک

لغت‌نامه دهخدا

آک . (پسوند) ر تباک و خاشاک و خباک و سوزاک و فغاک و کاواک و مغاک و نماک ، حرف نسبت است . و در خوراک و پوشاک افاده ٔ لیاقت کند.

آنکت

لغت‌نامه دهخدا

آنکت . [ ک ِ ] (ضمیر + حرف ربط + ضمیر) مخفف آنکه ترا : آنکت کلوخ روی لقب کرد خوب کردایرا لقب گران نبود بر دل فغاک .منجیک .

بچه ٔکو

لغت‌نامه دهخدا

بچه ٔکو. [ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بچه که از کوچه بردارند و پرورش دهند. (از برهان قاطع) (از آنندراج ). کودکی که از راهگذر برداشته باشن

فزاک

لغت‌نامه دهخدا

فزاک . [ ف َ ] (اِ) فرق سر و کله ٔ سر. || (ص ) پلید و مردار و پلشت . (برهان ). فژاک .فژاکن . فژاگین . پژاگن . فزه . فژه . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). پلید. چرکن و چرک آلود. (آنندراج ) : همانا که چون تو فزاک آمدم دگر چون تو ابله فغاک آمدم .<p c

درپیوند

بیشتر بدانید

فغاک

faqāk

معنی

جست‌وجوی دقیق

فغاک

لغت‌نامه دهخدا

فغاک

فرهنگ فارسی عمید

فغاک

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

پی‌کوری گذرا

amaurosis fugax

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی متن

نغاک

لغت‌نامه دهخدا

آک

لغت‌نامه دهخدا

آنکت

لغت‌نامه دهخدا

بچه ٔکو

لغت‌نامه دهخدا

فزاک

لغت‌نامه دهخدا