فهدلغتنامه دهخدافهد. [ ف َ ] (ع اِ) یوز. ج ، افهد، فهود. (منتهی الارب ). یوز. پوزپلنگ . (فرهنگ فارسی معین ). در رنگ چون پلنگ و به طبع چون سگ باشد. (یادداشت مؤلف ). وحوش را بدان شکار کنند. تنگ خلق ، سخت خشم و جهنده و دیرخواب است . (اقرب الموارد) : برفتند با یوزبان
فهدلغتنامه دهخدافهد. [ ف َ هََ ] (ع مص ) خوابیدن و غفلت ورزیدن از آنچه لازم و ضروری بود. || همچو یوز گشتن در خواب و تمدد آن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به فَهد شود.
فهدلغتنامه دهخدافهد. [ ف َ هَِ ] (ع ص ) مرد خفته و بی خیر و شبیه به یوز درخواب و تمدد آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
فحضلغتنامه دهخدافحض . [ ف َ ] (ع مص ) شکستن هر چیزی ، و اکثر استعمال آن در چیز تر آید مثل خیار و بادرنگ و جز آن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
فحثلغتنامه دهخدافحث . [ ف َ ](ع مص ) بازکاویدن از چیزی . (منتهی الارب ). در برخی از لهجه ها فحص است . (اقرب الموارد). در پارسی با بحث بشیوه ٔ اتباع به کار رود: بحث و فحث یا بحث و فحص .
فحثلغتنامه دهخدافحث . [ ف َ ح ِ ] (ع اِ) هزارخانه ٔ شکنبه . (منتهی الارب ). صورتی از کلمه ٔ حفث . (اقرب الموارد). حثف . هزارلا. (یادداشت بخط مؤلف ).
ابن فهدلغتنامه دهخداابن فهد. [ اِ ن ُ ف َ ] (اِخ ) محمدبن عزالدین عبدالعزیزبن فهد مکی هاشمی . متوفی 954هَ .ق . او راست : کتاب السلاح . العده فی فضائل جده .
فهدرلغتنامه دهخدافهدر. [ ف َ دَ ] (اِخ ) دهی است از بخش ساردوئیه ٔ شهرستان جیرفت . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
فهدرلغتنامه دهخدافهدر. [ ف ُ دُ ] (ع ص ) نوجوان پرگوشت پرجوانی . (منتهی الارب ). مقلوب فرهد است . (اقرب الموارد). رجوع به فرهذ و فوهد شود.
فهدةلغتنامه دهخدافهدة. [ ف َ دَ ] (ع اِ) مؤنث فهد. || شرم انسان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || استخوان بلندبرآمده در پس گوش شتر. || گوشت پاره ٔ بیرون جسته زیر سینه ٔ اسب . (منتهی الارب ).
ابن فهدلغتنامه دهخداابن فهد. [ اِ ن ُ ف َ ] (اِخ ) محمدبن عزالدین عبدالعزیزبن فهد مکی هاشمی . متوفی 954هَ .ق . او راست : کتاب السلاح . العده فی فضائل جده .
فهدرلغتنامه دهخدافهدر. [ ف َ دَ ] (اِخ ) دهی است از بخش ساردوئیه ٔ شهرستان جیرفت . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
فهدرلغتنامه دهخدافهدر. [ ف ُ دُ ] (ع ص ) نوجوان پرگوشت پرجوانی . (منتهی الارب ). مقلوب فرهد است . (اقرب الموارد). رجوع به فرهذ و فوهد شود.
فهدةلغتنامه دهخدافهدة. [ ف َ دَ ] (ع اِ) مؤنث فهد. || شرم انسان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || استخوان بلندبرآمده در پس گوش شتر. || گوشت پاره ٔ بیرون جسته زیر سینه ٔ اسب . (منتهی الارب ).
ابن فهدلغتنامه دهخداابن فهد. [ اِ ن ُ ف َ ] (اِخ ) محمدبن عزالدین عبدالعزیزبن فهد مکی هاشمی . متوفی 954هَ .ق . او راست : کتاب السلاح . العده فی فضائل جده .
ابن فهدلغتنامه دهخداابن فهد. [ اِ ن ُ ف َ ] (اِخ ) عزالدین عبدالعزیزبن فهد مکی هاشمی ، متوفی 921 هَ .ق . اوراست : کتاب غایةالمرام باخبار سلطنة البلدالحرام .
ابن فهدلغتنامه دهخداابن فهد. [ اِ ن ُ ف َ ] (اِخ ) محمدبن ابراهیم بن فهدبن حکیم الساجی . محدث . از شعبه روایت دارد.
ابن فهدلغتنامه دهخداابن فهد. [ اِ ن ُ ف َ ] (اِخ ) یحیی بن سعیدبن قیس بن فهد انصاری فهدی . از فقهای مدینه .
