لغتنامه دهخدا
افئدة. [ اَ ءِ دَ ] (ع اِ) ج ِ فُؤآد، یعنی دل و جز آن . (از منتهی الارب ).ج ِ فؤاد، بمعنی قلب و برخی باطن قلب و دسته ای پرده ٔ آن و گروهی بمعنی عقل گفته اند. (از اقرب الموارد).بمعنی دلها و این جمع فؤاد است که بمعنی دل باشد. (غیاث اللغات ). افیده . رجوع به فؤآد و افیده شود
