فوطهلغتنامه دهخدافوطه . [ طَ / طِ ] (معرب ، اِ) معرب فوته . (فرهنگ فارسی معین ). لُنگ . ازار. بستن . بستنی . (از یادداشتهای مؤلف ) : و از بصره نعلین خیزد و فوطه های نیک . (حدود العالم ).ای نهاده به سر اندر کله دعوی جانْت پنهان
فوتهلغتنامه دهخدافوته . [ ت َ / ت ِ ] (اِ) دستار. رومال .فوطه معرب آن است . (فرهنگ فارسی معین ) : دست فلک ز هودج خضرای آسمان ازبهرکله فوته ٔ منجوق خور گشاد. ؟ (از جوامعالحکایات ).|| لنگ گرمابه . (ف
فوطه کردنلغتنامه دهخدافوطه کردن . [ طَ / طِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از قبا کردن جامه . (آنندراج ). چاک کردن . (فرهنگ فارسی معین ). مانند خرقه کردن که دریدن جامه از بی صبری در سوک یا جز آن باشد. (یادداشت مؤلف ) : من جامه بر وفات کرم ف
فوطه کردنلغتنامه دهخدافوطه کردن . [ طَ / طِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از قبا کردن جامه . (آنندراج ). چاک کردن . (فرهنگ فارسی معین ). مانند خرقه کردن که دریدن جامه از بی صبری در سوک یا جز آن باشد. (یادداشت مؤلف ) : من جامه بر وفات کرم ف
فوطه فروشلغتنامه دهخدافوطه فروش . [ طَ / طِ ف ُ ] (نف مرکب ) فوطه فروشنده . کسی که فوطه فروشد. (فرهنگ فارسی معین ).
فوطه بافلغتنامه دهخدافوطه باف . [ طَ / طِ ] (نف مرکب )فوطه بافنده . آنکه فوطه بافد. (فرهنگ فارسی معین ).
فوطه بافیلغتنامه دهخدافوطه بافی . [ طَ / طِ ] (حامص مرکب ) عمل و شغل فوطه باف . (فرهنگ فارسی معین ).
فوطلغتنامه دهخدافوط. [ ف ُ وَ ] (ع اِ) ج ِ فوطه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به فوطه و فوته شود.
فوطه کردنلغتنامه دهخدافوطه کردن . [ طَ / طِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از قبا کردن جامه . (آنندراج ). چاک کردن . (فرهنگ فارسی معین ). مانند خرقه کردن که دریدن جامه از بی صبری در سوک یا جز آن باشد. (یادداشت مؤلف ) : من جامه بر وفات کرم ف
فوطه فروشلغتنامه دهخدافوطه فروش . [ طَ / طِ ف ُ ] (نف مرکب ) فوطه فروشنده . کسی که فوطه فروشد. (فرهنگ فارسی معین ).
فوطه بافلغتنامه دهخدافوطه باف . [ طَ / طِ ] (نف مرکب )فوطه بافنده . آنکه فوطه بافد. (فرهنگ فارسی معین ).
فوطه بافیلغتنامه دهخدافوطه بافی . [ طَ / طِ ] (حامص مرکب ) عمل و شغل فوطه باف . (فرهنگ فارسی معین ).
