قارعهفرهنگ فارسی عمید١. صدویکمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۱۱ آیه.٢. [جمع: قَوارِع] قیامت؛ رستاخیز.
قارعهفرهنگ فارسی معین(رِ عِ یا عَ) [ ع . قارعة ] 1 - (اِفا.) مؤنث قارع . 2 - سختی ، داهیه . 3 - (اِ.) رستاخیز، قیامت .
کارعةلغتنامه دهخداکارعة. [ رِ ع َ ] (ع ص ، اِ) خرمابن لب آب . (ناظم الاطباء). خرمابن به آب نزدیک . ج ، کارعات .
کارههلغتنامه دهخداکارهه . [ ] (اِ) اسم هندی مطبوخات مسهله و منضجه است . (فهرست مخزن الادویه ). رجوع به کاره شود.
قارعةلغتنامه دهخداقارعة. [ رِ ع َ ] (ع اِ) نامی است رستاخیز را. (مهذب الاسماء). قیامت . || سختی روزگار. (منتهی الارب ). حادثه . سختی . (آنندراج ). داهیة تفجوهم . (منتهی الارب ). ج ، قوارع .
قارعةلغتنامه دهخداقارعة. [ رِ ع َ ] (اِخ ) (الَ ...) نام سوره ٔ صدویکمین است از سوره های قرآن مشتمل بر هشت یا یازده آیه و در مکه نازل شده و پس از عادیات و پیش از تکاثر واقع است و آغاز آن چنین است : القارعة ما القارعة.
قارعةلغتنامه دهخداقارعة. [ رِ ع َ ] (اِخ ) سریه ای است مر نبی را (ص ). (منتهی الارب ) : تصیبهم بما صنعوا قارعة. (قرآن 31/13) (منتهی الارب ).
قارعةلغتنامه دهخداقارعة. [ رِ ع َ ] (اِخ ) سریه ای است مر نبی را (ص ). (منتهی الارب ) : تصیبهم بما صنعوا قارعة. (قرآن 31/13) (منتهی الارب ).
عادیاتلغتنامه دهخداعادیات . (اِخ ) سوره ٔ صدمین از قرآن است و آن یازده آیه ٔ است پس از سوره ٔ زلزله و پیش از قارعه .
قیامتفرهنگ مترادف و متضادآخرالزمان، آخرت، حشر، رستاخیز، سرایدیگر، عقبی، غاشیه، قارعه، محشر، معاد ≠ دنیا
رستاخیزفرهنگ مترادف و متضاد۱. آخرت، حشر، عقبا، عقبی، غاشیه، قارعه، قیامت، محشر، معاد، نشور ۲. بعث، بیداری، جنبش، قیام
