قلاب سنگلغتنامه دهخداقلاب سنگ . [ ق ُل ْ لا س َ ] (اِ مرکب ) سنگ قلاب . قلماسنگ . فلاخن ، و آن ریسمانی است که در دو سر آن حلقه باشد و میان آن را پهن بافند، یا یک قطعه ٔ چرم پهن گذارند تا سنگ در آن نهاده بپرانند. (از فرهنگ نظام ).
قلاب سنگگویش اصفهانی تکیه ای: qalmâsang طاری: qolâbsang طامه ای: qolvesang طرقی: qolâbsang کشه ای: qolvasang نطنزی: qolvasang
قیلابلغتنامه دهخداقیلاب . (اِخ ) دهی است از دهستان خزل شهرستان نهاوند، سکنه ٔ آن 235 تن . آب آن از چشمه . محصول آن غلات ، توتون ، چغندر، لبنیات و شغل اهالی آنجا زراعت و گله داری است .راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5</spa
قیلابلغتنامه دهخداقیلاب . (اِخ ) نام یکی از دهستانهای بخش اندیمشک شهرستان دزفول . قرای آن در کوه و دامنه واقع گردیده است . این دهستان از 49 قریه ٔ بزرگ وکوچک تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 19هزار نفر است .شغل اهالی زراعت ، گله د
کلابلغتنامه دهخداکلاب . [ ک َ ] (اِخ ) دهی از دهستان طیبی سرحدی بخش کهکیلویه ٔ شهرستان بهبهان است .آب آن از چشمه تأمین می شود. محصول آن غلات ، پشم ، لبنیات و شغل اهالی زراعت و حشم داری و صنایع دستی قالی و قالیچه بافی است . (از فرهنگ جغرافیای ایران ج 6).
دستاسنگلغتنامه دهخدادستاسنگ . [ دَ س َ ] (اِ مرکب ) فلاخن . (برهان ) (جهانگیری ) (آنندراج ). قلاب سنگ .
slingدیکشنری انگلیسی به فارسیزنجیر، فلاخن، رسن، قلاب سنگ، بند، تسمه تفنگ، پرتاب کردن، انداختن، پراندن
slingsدیکشنری انگلیسی به فارسیسلنجس، فلاخن، رسن، زنجیر، قلاب سنگ، بند، تسمه تفنگ، پرتاب کردن، انداختن، پراندن
قلابلغتنامه دهخداقلاب . [ ق َل ْ لا ] (ع ص ) گرداننده از سره به ناسره . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات ). || آنکه پول قلب سکه میکند. (ناظم الاطباء). آنکه بر زر قلب سکه زند. (آنندراج ) : خموش حافظ و این نکته های چون زر سرخ نگاه دار که قلاب شهر صراف است .
قلابلغتنامه دهخداقلاب . [ ق ُ ] (اِخ ) کوهی است در دیار بنی اسد.بشربن عمروبن مرند در آن به قتل رسید. خرنق دختر هفان بن بدر درباره ٔ آن اشعاری دارد. (معجم البلدان ).
قلابلغتنامه دهخداقلاب . [ ق ُ ] (ع اِ) بیماریی است دل را. || بیماریی است که شتر را به روزی بکشد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
قلابلغتنامه دهخداقلاب . [ ق ُل ْ لا ] (اِ) خار آهنی خمیده ٔ حلقه مانند که چیزی بدان توان آویخت . (غیاث اللغات ). چنگک . || در اصطلاح تیراندازان ، نوعی از کشیدن کمان . (آنندراج ) : تا پنجه به قلاب زدی سوی کمان از زور تو خم گرفت ابروی کمان . <p class="aut
چنگ قلابلغتنامه دهخداچنگ قلاب . [ چ َ ق ُل ْ لا ] (اِ مرکب ) چنگی که دارای قلاب است و بدان اشیاء را از محلی نزدیک کشند. عودق . عدوقه . عودقه . رجوع به چنگک شود.
زقلابلغتنامه دهخدازقلاب . [ زِ ] (اِخ ) نام پسر «حَکَمَة» که هازل و مسخره ٔ ولیدبن عبدالملک بود. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
سنگ قلابلغتنامه دهخداسنگ قلاب . [ س َ ق ُل ْ لا ] (اِ مرکب ) فلاخن . کلاسنگ . قلاب سنگ . قلماسنگ . (یادداشت بخط مؤلف ).
سقلابلغتنامه دهخداسقلاب . [ س َ ] (اِخ ) نام پسر دوم یافث بن نوح (ع ) بوده که بعد از چین متولد شده ، پس از او کماری که پسر سوم بود، پس از او روس پسر چهارم ، پس از او غز که پسر پنجم بود و خزر پسر ششم خلخ پسر هفتم و ترک پسر هشتم وبارج و سنج گفته اند دوازده پسر داشته و هریک به طرفی از اطراف رفته
سقلابلغتنامه دهخداسقلاب . [ س َ ] (اِخ ) ولایتی است از ترکستان به منتهای بلاد شمالی قریب روم مردم آنجا سرخ رنگ باشند و با ضم خطاست . (آنندراج ) (غیاث ). ولایتی است از روم و به این معنی بجای حرف اول صاد بی نقطه هم بنظر آمده است . (برهان ) : ز توران زمین تا بسقلاب و ر
