قیرینه

qirine

معنی

به رنگ قیر؛ سیاه؛ تیره‌رنگ: ◻︎ شبی گیسو فرو‌هشته به ‌دامن / پلاسین‌معجر و قیرینه‌گرزن (منوچهری: ۸۶).

جست‌وجوی دقیق

قیرینه

لغت‌نامه دهخدا

قیرینه . [ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ) منسوب به قیر. قیرین . || سیه فام : شبی گیسو فروهشته به دامن پلاسین معجر و قیرینه گرزن .منوچهری .

قیرینه

فرهنگ فارسی عمید

به رنگ قیر؛ سیاه؛ تیره‌رنگ: ◻︎ شبی گیسو فرو‌هشته به ‌دامن / پلاسین‌معجر و قیرینه‌گرزن (منوچهری: ۸۶).

جست‌وجوی هم‌آوا

کرنه

لغت‌نامه دهخدا

کرنه . [ ک ُ ن َ ] (اِخ ) شهرکی است در اندلس . (از معجم البلدان ).

چکرنه

چکرنه . [چ ِ ک َ ن َ / ن ِ ] (اِ) مرغی است گردن دراز که او را کاروانک نیز گویند و به عربی مذکر او را کروای [ بر وزن انسان ] خوانند. (برهان ). کاروانک که مرغی گردن دراز باشد. (ناظم الاطباء). چفتک و چفنک . مرغی درازگردن که پیوسته در کنار آب نشی

کرنگه

لغت‌نامه دهخدا

کرنگه . [ ک ُ رُ گ َ / گ ِ ] (اِ) کرنده . لیف شوی مالان و جولاهگان . (ناظم الاطباء). لیف جولاهگان . (برهان ).

کرنگه

لغت‌نامه دهخدا

کرنگه .[ ک ُ رَ گ ِ ] (اِ) کرنده . (برهان ) (آنندراج ). کرنگ .کرن . کرند. (حاشیه ٔ برهان چ معین ). میدان اسب دوانی . || صف کشیدن . حلقه زدن مردم و سپاه . (برهان ) (ناظم الاطباء). || رنگ مخصوص اسب . (برهان ). || دیگ رنگرزان . (ناظم الاطباء). دیگ رنگرزی . || (اِخ ) نام رودخانه

کرنه

لغت‌نامه دهخدا

کرنه . [ ک َ ن َ ] (اِخ ) نام قریه ای است از روستاق بدخشان و در آنجا امرود و ناشپاتی بغایت خوب می شود. (برهان ) (آنندراج ). قریه ای از روستای بدخشان که امرود خوب در آن عمل آید. (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی متن

پلاسین

لغت‌نامه دهخدا

پلاسین .[ پ َ ] (ص نسبی ) منسوب به پلاس . از پلاس : شبی گیسو فروهشته بدامن پلاسین معجر و قیرینه گرزن . منوچهری .پس به ساروج بیندود همه ٔ بام و درش جامه ای گرم بیفکند پلاسین بسرش . منوچهری

فروهشته

لغت‌نامه دهخدا

فروهشته .[ ف ُ هَِ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) آویخته . (فرهنگ اسدی ). مقابل افراشته . (یادداشت بخط مؤلف ) : ز تاک خوشه فروهشته و ز باد نوان چو زنگیانی بر بازپیچ بازیگر. بوالمثل بخاری .<

گرزن

لغت‌نامه دهخدا

گرزن . [ گ َ زَ ] (اِ) تاج مرصع که در قدیم بالای سر پادشاهان عجم آویختندی . (انجمن آرا) (آنندراج ). تاج مرصعی بود کیان را بسیار بزرگ و سنگین و آن را بر بالای تخت محاذی سر ایشان با زنجیر طلا می آویختند. گویند در آن صد دانه مروارید بود هر یک بقدر بیضه ٔ گنجشکی وآن به انوشیروان

معجر

لغت‌نامه دهخدا

معجر. [ م ِ ج َ ] (ع اِ) بر سر افکندنی زنان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). مقنعه . (غیاث ). مقنع و روپوش زنان و با لفظ بستن و در سر کشیدن و بر سر گرفتن به یک معنی مستعمل . (آنندراج ). جامه ای که زنان بر سر می پوشند تاحفظ کند گیسوان آنها را و باشامه نیز گوینده (ناظم الاطب

منوچهری

لغت‌نامه دهخدا

منوچهری . [ م َ چ ِ ] (اِخ ) ابوالنجم احمدبن قوص بن احمد منوچهر دامغانی ، از جمله شعرای طراز اول ایران در نیمه ٔ اول قرن پنجم هجری قمری است . اسم و نسب او چنانکه در بیت ذیل آورده همان است که گفته ایم .بر هر کسی لطف کند و بیشتر لطف بر احمدبن قوص احمد کند همی .دولتش

درپیوند

بیشتر بدانید

قیرینه

qirine

معنی

جست‌وجوی دقیق

قیرینه

لغت‌نامه دهخدا

قیرینه

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

کرنه

لغت‌نامه دهخدا

چکرنه

لغت‌نامه دهخدا

کرنگه

لغت‌نامه دهخدا

کرنگه

لغت‌نامه دهخدا

کرنه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

پلاسین

لغت‌نامه دهخدا

فروهشته

لغت‌نامه دهخدا

گرزن

لغت‌نامه دهخدا

معجر

لغت‌نامه دهخدا

منوچهری

لغت‌نامه دهخدا