قیفلغتنامه دهخداقیف . (اِ) آلتی که آن را از فلز یا شیشه سازند و دهانه ٔ آن بشکل مخروطی است که از پائین به لوله ای استوانه ای متصل میگردد و مایعات را بوسیله ٔ آن در ظرف دهان تنگ میریزند. (فرهنگ فارسی معین ).تکاو. تکاب . طرجهساله . طرجهاره . قمع. (منتهی الارب ) . رجوع به قمعشود.- <span
قیففرهنگ فارسی عمیدوسیلۀ فلزی یا شیشهای دهانگشادی که دنبالۀ آن شبیه لوله است و مایعات را بهوسیلۀ آن در ظرفهای دهانتنگ میریزند.
کو کوفرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) = فاخته۲. آواز فاخته: ◻︎ آن قصر که بر چرخ همیزد پهلو / بر درگهِ او شهان نهادندی رو ـ دیدیم که بر کنگرهاش فاختهای / بنشسته همیگفت که کوکو کوکو (خیام: ۱۰۲).
قیفاللغتنامه دهخداقیفال . (معرب ، اِ) رگی در بازو که آن را مخصوص به سر و روی میدانستند و سراروی نیز گویند. (ناظم الاطباء). رگی است که گشادن آن بخون گرفتن سر و روی و گلو را مفید باشد و بهمین سبب آن را در عرف سر و رو گویند. (آنندراج ). رگی است در ذراع که برای بیماریهای سر آن را فصد کنند و آن معر
قیفاللغتنامه دهخداقیفال . (معرب ، اِ) رگی در بازو که آن را مخصوص به سر و روی میدانستند و سراروی نیز گویند. (ناظم الاطباء). رگی است که گشادن آن بخون گرفتن سر و روی و گلو را مفید باشد و بهمین سبب آن را در عرف سر و رو گویند. (آنندراج ). رگی است در ذراع که برای بیماریهای سر آن را فصد کنند و آن معر
شقیفلغتنامه دهخداشقیف . [ ش َ ] (اِخ ) یا شقیف ارنون . قلعه ای است در شام . (تاج الملوک ص 161). قلعه ٔ بسیار استواری است در یک مغاره از کوه نزدیک بایناس از زمین دمشق بین بایناس و ساحل واقع است . (از معجم البلدان ).
سقیفلغتنامه دهخداسقیف . [ س َ ] (ع اِ) آسمان خانه . (منتهی الارب ). سقف . ج ، سُقُف . (اقرب الموارد).
ابوثقیفلغتنامه دهخداابوثقیف . [ اَ ث ِق ْ قی ] (ع اِ مرکب ) سِرکه . سک . سِرکا. سِتَه . خَل ّ. (المزهر). ادام البیت .
لقیفلغتنامه دهخدالقیف . [ ل َ ] (ع ص ) چست . || زیرک . یقال : رجل ثقیف ٌ لقیف . || حوض فروریخته از زیر فراخ کرانه . (منتهی الارب ). || حوض پرآب . (مهذب الاسماء). || چاه استوارناکرده بناء از کلوخ برآورده . || چاه پرآب که به کندن آب جاری گردد. (منتهی الارب ).