لامه

lāme

معنی

دستمالی که روی دستار یا کلاه می‌بندند؛ لامک: ◻︎ پیچیده یکی لامک میرانه به ‌سر بر / بربسته یکی کزلک ترکی به کمر بر (سوزنی: ۳۳).

جست‌وجوی دقیق

لامه

لغت‌نامه دهخدا

لامه . [ م َ / م ِ ] (اِ) لامک . چهار ذرعی که بربالای دستار بلام الف بندند. (برهان ). دستاری باشد که بالای دستار بر سر بندند. (صحاح الفرس ).هر چه از بالای دستار بلام الف بندند لامه گویند. (لغت نامه ٔ اسدی ) : پیراه

لامه

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لامیة

لغت‌نامه دهخدا

لامیة. [ می ی َ ] (اِخ ) نام دیهی است به یمن . (منتهی الارب ).

لامچه

لغت‌نامه دهخدا

لامچه . [ چ َ / چ ِ ] (اِ) چیزی باشد که بجهت چشم زخم از مشک و عنبر و سپند سوخته بر پیشانی و عارض اطفال کشند.(برهان ). عنبر و مشک و سپند سوخته و لاجورد و نیل و امثال آن باشد که بر پیشانی و شقیقه و جبهه و رخساره ٔ اطفال بکشند بجهت دفع چشم زخم و

لامح

لغت‌نامه دهخدا

لامح . [ م ِ ] (ع ص ) درخشنده . (منتهی الارب ) : و فرزندی را که مخایل رشد و آثار نجابت و انوار کیاست و فراست بر جبین او مبین و لایح بود و در روا و رویّت ِ او لامح و لامع باشد هلاک کند. (سندبادنامه ص 79). و مخایل نجابت

لامع

لغت‌نامه دهخدا

لامع. [ م ِ ] (ع ص ) تابنده . تابان .(دهار). درخشان . روشن . درفشان . رخشنده : لیک سرخی بر رُخی کولامع است بهر آن آمد که جانش قانع است . مولوی .- مثل ِ برق لامع ؛ سخت بشتاب ، عظیم درخشان .<b

لامعی

لغت‌نامه دهخدا

لامعی . [ م ِ ] (اِخ ) ابوالحسن بن محمد بن اسماعیل اللامعی الجرجانی الدهستانی از شعرای عهد سلطان ملکشاه سلجوقی و وزیر او نظام الملک طوسی و معاصر برهانی پدر معزّی و آن طبقه از شعرا. (حواشی چهارمقاله ٔ عروضی از مرحوم قزوینی ص 154).در تذکره ٔلبا

جست‌وجوی متن

لامک

فرهنگ فارسی عمید

= لامه

لأم

لغت‌نامه دهخدا

لأم . [ ل َءْم ْ ](ع اِ) ج ِ لأمة. (منتهی الارب ). رجوع به لأمة شود.

لامة

لغت‌نامه دهخدا

لامة. [ م م َ ] (ع ص ، اِ) عین ٌ لامة؛ چشم زخم یا هرچه که بدان ترسند از فساد و بدی و مانند آن . یقال : اعیذه من کل ّ عامة و لامة. (منتهی الارب ).

لؤم

لغت‌نامه دهخدا

لؤم . [ ل ُ ءَ ] (ع اِ) ج ِ لأمة. (منتهی الارب ).

کار ملامتناک

لغت‌نامه دهخدا

کار ملامتناک . [ رِ م َ م َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) لومة. لامه . (منتهی الارب ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

دکلامه

لغت‌نامه دهخدا

دکلامه . [ دِ م ِ ] (فرانسوی ، اِ) با صدای بلند وآهنگ گیرا و حرکاتی مناسب مطلبی را بیان کردن . با بیانی گرم و پرهیجان موضوعی را شرح دادن . (از لاروس ).

ابوسلامه

لغت‌نامه دهخدا

ابوسلامه . [ اَ س َ م َ ] (اِخ ) سلمی . صحابی است .

ابودلامه

لغت‌نامه دهخدا

ابودلامه . [ اَ دُ م َ ] (اِخ ) زندبن جون کوفی . شاعر مخضرمی (مخضرمی الدولتین )، از موالی بنی اسد، ندیم سفاح و منصور و مهدی است . صاحب نوادر و حکایات و ادب و نظم ، و طبعاو بمجون و فکاهه مائل است . وفات وی به سال 160 یا <span class="hl" dir="l

ابودلامه

لغت‌نامه دهخدا

ابودلامه . [ اَ دُ م َ ] (اِخ ) نام کوهی مشرف بر حجون مکه . (تاج العروس ).در منتهی الارب جیحون به جای حجون آمده و غلط است .

نهر بلامه

لغت‌نامه دهخدا

نهر بلامه . [ ن َ رِ ب َل ْ لا م ِ ] (اِخ ) دهی است ازدهستان قصبه ٔ معمره ٔ شهرستان آبادان . در 2 هزارگزی شرق نهرقصر و 26 هزارگزی جنوب شرقی خسروآباد به آبادان ، در دشت گرمسیری واقع و دارای <span class="hl" di

درپیوند

بیشتر بدانید

لامه

lāme

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا