لبلاب

lablāb

معنی

گیاهی پیچنده با برگ‌های نوک‌تیز و گل‌های شیپوری؛ پیچک.

مترادف

پویچه، خو، عشقه، نیلوفر

جست‌وجوی دقیق

لبلاب

لغت‌نامه دهخدا

لبلاب . [ ل َ / ل ِ ] (اِ) عشقه . بقلة الباردة. گیاه پیچک . (منتهی الارب ). حلباب . قسوس . عصبه . پیچه . (دهار). حبل المساکین . مهربانک . (زمخشری ). داردوست . گیاهی است که بر درختان می پیچد و آن را عشق پیچان گویند. عشقه و آن گیاهی باشد که بر

لبلاب

لغت‌نامه دهخدا

لبلاب . [ ل َ ] (ص ، اِ) عزیمت خوان . عزائم خوان . افسونگر. (برهان ). ساحر. افسون ساز : چنان نمایدم از آب دیده صورت اوکه چهره ٔ پری از زیر مهره ٔ لبلاب . مسعودسعد.گهی چو مرد پریسای گونه گونه صورهمی نماید زیر نگ

لبلاب

دیکشنری عربی به فارسی

پاپيتال , لبلا ب , پيچک

لبلاب

فرهنگ فارسی عمید

گیاهی پیچنده با برگ‌های نوک‌تیز و گل‌های شیپوری؛ پیچک.

لبلاب

فرهنگ فارسی معین

(لَ بْ) [ ع . ] (اِ.) پیچک ، عشقه .

جست‌وجوی هم‌آوا

لبلاب صغیر

لغت‌نامه دهخدا

لبلاب صغیر. [ ل َ لا ب ِ ص َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) شجره ٔبارده . لبلاب احرش . الاطینی شحیمیة. شحیمه . سراویل الطول . رجوع به لبلاب شود.

لبلاب کبیر

لغت‌نامه دهخدا

لبلاب کبیر. [ ل َ لا ب ِ ک َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) قسوس . حبل المساکین . لبلاب بزرگ . رجوع به لبلاب شود: عصاره لبلاب بزرگ اندر بینی چکانند دماغ را پاک کند و مادتها که بگوش فرود می آید بازدارد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).

لبلب

لغت‌نامه دهخدا

لبلب . [ ل َ ل َ ] (ع ص ) مرد نیکویی کننده با اهل و همسایه ٔ خود. || کبش لبلب ؛ تکه ٔ بابانگ . (منتهی الارب ).

لبالب

لغت‌نامه دهخدا

لبالب . [ ل َ ل َ ](ص مرکب ) لب بلب . لمالَم . مالامال . پر از مایعی تا لبه . پر تا لب چنانکه جامی . لب ریز. مملو. ممتلی . که تالب پر باشد چون پیمانه از شراب و حوض از آب و جز آن : بموسم گندم درو از آسمان باران آمد پانزده شبانه روز که حوضها لبالب شد. (ت