لش کش

laškeš

معنی

۱. وسیله‌ای که با آن لاشۀ گاووگوسفند را به قصابی می‌برند.
۲. آن‌که لاشۀ گاووگوسفند را به قصابی می‌برد.
۳. وسیله‌ای که در آن جسد مرده را حمل کنند.

جست‌وجوی دقیق

لش کش

لغت‌نامه دهخدا

لش کش . [ ل َ ک َ / ک ِ ] (اِ مرکب ) ارابه و جز آن که با آن لش گوسفند به دکانهای قصابی برند. || (نف مرکب ) کشنده ٔ لش گوسفند به دوش ودر لش کش نهنده یا از آن برگیرنده و به دکان برنده .

لش کش

فرهنگ فارسی عمید

۱. وسیله‌ای که با آن لاشۀ گاووگوسفند را به قصابی می‌برند.۲. آن‌که لاشۀ گاووگوسفند را به قصابی می‌برد.۳. وسیله‌ای که در آن جسد مرده را حمل کنند.

لش کش

فرهنگ فارسی معین

(لَ کِ یا کَ) (ص فا.) = لش کشنده : 1 - ارابه و جز آن که با آن لش گوسفند را به دکان های قصابی برند. 2 - مردی که لش گوسفند را به دوش در لش کش نهد یا از آن برگیرد و به دکان قصابی برد.

جست‌وجوی هم‌آوا

لوش، لش،لش و لوش،لاش

پِلیش پِلیش

گویش بختیاری

پارچهاى که بهصورت راههاى موازى پاره شده باشد.

لش پرور،لش پروری

چِلِز، چلوز

گویش تهرانی

خوشه‌های کوچک که یک خوشه بزرگ را تشکیل می‌دهند.

لش و لوش

لغت‌نامه دهخدا

لش و لوش . [ ل َ ش ُ ] (ص مرکب ، از اتباع ) رجوع به لش شود.

جست‌وجوی مشابه

لش کشی

لغت‌نامه دهخدا

لش کشی . [ ل َ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) عمل لش کش . || مرده کشی .

لشکر کشیدن

لغت‌نامه دهخدا

لشکر کشیدن . [ ل َ ک َ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) سوق جیش . تحشید. قشون کشیدن . لشکرکشی کردن : چو نامه بنزدیک ایشان رسیدکه رستم بدان دشت لشکر کشید. فردوسی .بر بوستان لشکر کشدمطر

لش کشی

لشگر کشی کرد

سرپل در لشکر کشی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لش

لغت‌نامه دهخدا

لش . [ ل َ ] (اِ) (به لهجه ٔ طبری ) زمین آب دار.

لش

لش . [ ل َ ] (اِ) لاشه . لاش . جیفه .مردار. جسد بیروح . جسم حیوان روح بشده . || کشته و پوست کنده ٔ گاو و گوسفند و امثال آن . گاو وگوسفند کشته و پوست برکنده . رجوع به لاشه و لاش شود. || (ص ) کنایه است از سخت بیکاره و کاهل . سخت تنبل . که تن به کار ندهد. که در پی تحصیل روزی زن

لش

لغت‌نامه دهخدا

لش . [ ل َ ] (اِخ ) نام قضائی در ولایت و سنجاق اشقورده از آرنائودستان محدود از شمال به اشقورده و از مشرق به قضای میردیته و از جنوب به قضای آقچه حصار و از مغرب به دریای آدریاتیک و آن به انضمام دو ناحیه ٔ زادریمه و مالیسیا، سی هزار تن سکنه و 39

لش

لغت‌نامه دهخدا

لش . [ ل َش ش ] (ع اِ) تتم . (منتهی الارب ). سماق . رجوع به سماق شود. || ماش . (منتهی الارب ).

لش

لغت‌نامه دهخدا

لش . [ ل َش ش ] (ع مص ) راندن . (منتهی الارب ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

پوئلش

لغت‌نامه دهخدا

پوئلش . [ ءِ ] (اِخ ) پِوِلچِه . قومی از اقوام اصلیه ٔ آمریکای جنوبی که در آرژانتین سکنی دارند این قوم مخصوصاً در جنوب پامپا، و شمال ریوکلرادو تا حدود ریونِگرو دیده میشوند. افراد این قوم سواران ممتازند و سواره حیوانات وحشی ناحیه را شکار میکنند.

تالش

لغت‌نامه دهخدا

تالش . [ ل ِ ] (اِخ ) (امیر...) پسر امیرحسن جلایر (امیر حسن چوپانی ) و نوه ٔ امیر چوپان است . در سال 725 هَ . ق . ابوسعید، حکومت فارس و کرمان و عراق را به وی سپرد. امیر تالش در هرجا جماعتی از گردنکشان و راهزنان را بکشت و رعبی عظیم از وی در دل

تالش

لغت‌نامه دهخدا

تالش . [ ل ِ ] (اِخ ) (رود...) رجوع به طالش شود.

تالش

لغت‌نامه دهخدا

تالش . [ ل ِ ] (اِخ ) (کوه ...) رجوع به طالش شود.

تالش

لغت‌نامه دهخدا

تالش . [ ل ِ / ل َ ] (اِخ ) قومی باشند از مردم گیلان .(فرهنگ جهانگیری ) (برهان ) (از آنندراج ) (از انجمن آرا) (از فرهنگ رشیدی ) (از فرهنگ نظام ). گویند از اولاد«تالش » پسر یافث بن نوح بوده و آنان را تیالشان میخوانده اند. ایرانیها برسم قدیم خو

درپیوند

بیشتر بدانید

لش کش

laškeš

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش تهرانی

گویش بختیاری

گویش تهرانی

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا