لشکرگاهلغتنامه دهخدالشکرگاه . [ ل َ ک َ ] (اِ مرکب ) معسکر. (منتهی الارب ). لشکرگه . جای لشکر. لشکرجای . اردو. رجوع به در اندره شود : چون خوشنواز [پادشاه هیاطله ] این سخن بشنید به سرحدّ بلخ آمد و طخارستان و سپاه گرد کرد و لشکرگاه بزد و دانست که با فیروز برنیاید و سپاه او
لشکرگاهلغتنامه دهخدالشکرگاه . [ ل َ ک َ ] (اِخ ) نام دهی جزء دهستان قاقازان بخش ضیأآباد شهرستان قزوین ، واقع در 68 هزارگزی شمال ضیأآباد و دوازده هزارگزی راه عمومی . کوهستان . سردسیر. دارای 150 تن سکنه .شیعه ، کردی زبان . آب آن
لشکرگاهلغتنامه دهخدالشکرگاه . [ ل َ ک َ ](اِخ ) دهی از دهستان مرغا، بخش ایذه ٔ شهرستان اهواز، واقع در 54 هزارگزی باختری ایذه . کوهستانی و معتدل . دارای 150 تن سکنه . شیعه ، فارسی و بختیاری زبان . آب آن از چشمه . محصول آنجا غلات
لشکرگهلغتنامه دهخدالشکرگه . [ َل ک َ گ َه ْ ] (ِامرکب ) لشکرگاه . جای لشکر. معسکر. معرکه . (؟) (نصاب ) : به لشکرگه دشمن اندرفتادچو اندر گیا آتش تیز و باد. دقیقی .چو آمد به لشکرگه خویش بازشبیخون سگالید گردن فراز. <p class="aut
لشکریلغتنامه دهخدالشکری . [ ل َ ک َ ] (اِخ ) ابن عیسی بن سلیمان بن محمد درم کوب . چهارمین سلطان از سلاطین هرموز. رجوع به تاریخ عصر حافظ ج 1 ص 225 شود.
لشکریلغتنامه دهخدالشکری . [ ل َ ک َ ] (اِخ ) نام یکی از سرداران دیلم که با سپاهیان خود به اصفهان حمله برد و همانجا به دست کیغلغ کشته شد. در ترجمه ٔ محاسن اصفهان آمده : لشکری رئیس دیلمان در سال 319 هَ . ق . با غلبه ٔ لشکریان روی به قصد اصفهان نهاد و ایشان را بق
لشکریلغتنامه دهخدالشکری . [ ل َ ک َ ](ص نسبی ، اِ) منسوب به لشکر. || سپاهی . مرد سپاهی . (غیاث ). مقابل کشوری . مقابل شهری . جندی . یک تن از افراد سپاه . عسکر. مرد جنگ . یکی از افراد لشکر. ج ، لشکریان : و مردمان وی [دیلمان خاصه ] همه لشکریانند یا برزیگر. (حدودالعالم ).
جهودانلغتنامه دهخداجهودان . [ ] (اِخ ) شهری است بخراسان ، آبادان و بانعمت و بر دامن کوه نهاده و مستقر ملک گوزکانان است ، وی به لشکرگاه نشیند و ازشهر به لشکرگاه فرسنگی و نیم است و آن لشکرگاه را دراندره خوانند و جایی استوار است بر دامن کوه نهاده و هوایی خوشتر از جهودان و پاریاب . (حدود العالم ).<
