لغوی

loqavi

معنی

۱. مربوط به لغت.
۲. (صفت نسبی، اسم) کسی که علم لغت می‌داند؛ لغت‌دان؛ زبان‌شناس.

مترادف

لغتشناس، لفظپرداز، واژهشناس ≠ نحوی

جست‌وجوی دقیق

لغوی

لغت‌نامه دهخدا

لغوی . [ ل َ وا ] (اِخ ) موضعی است در شعر عروةبن معروف الاسدی ، مشهور به ابن حجلة. (از معجم البلدان ).

لغوی

لغت‌نامه دهخدا

لغوی .[ ل َ وا ] (ع ص ، اِ) سخن بیهوده . لغو. || هیچکاره از هر چیزی . لغو. || خطا. لغو. || بانگ مرغ سنگخوار. لغط. (منتهی الارب ).

لغوی

لغوی . [ ل ُ غ َ وی ی ] (ع ص نسبی ) منسوب به لغت . || دانشمند علم لغت . مردی که دانش لغت دارد. دانای به علم لغت . عالم به لغت . ج ، لغویون ، لغویین : چو ابن رومی شاعر چو ابن مقله دبیرچو ابن معتز نحوی چو اصمعی لغوی .منوچهری

لغوی

فرهنگ فارسی عمید

۱. مربوط به لغت.۲. (صفت نسبی، اسم) کسی که علم لغت می‌داند؛ لغت‌دان؛ زبان‌شناس.

لغوی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

literal, verbal

جست‌وجوی هم‌آوا

لغوي

دیکشنری عربی به فارسی

وابسته به زبان شناسي

لغوي

دیکشنری عربی به فارسی

زبانشناس , متخصص زبان شناسي , زبان دان

ناصر لغوی

لغت‌نامه دهخدا

ناصر لغوی . [ ص ِ رِ ل ُ غ َ ] (اِخ ) از شاعران قرن چهارم است . وی به روایت عوفی : «از شعراء امیر محمد محمود [ غزنوی ] بود و شعر او را لطافتیست و در آن و قت که ممدوح او را حبس کردند و در قلعه ٔ مندیش بازداشتند ناصر این رباعی در مدح او می گوید:ای شاه چه بود این که ترا پیش