لنگوتهلغتنامه دهخدالنگوته . [ ل ُت َ / ت ِ ] (اِ) لنگی باشد کوچک که درویشان و فقیران و مردم بی سر و پا بندند. (جهانگیری ). و به هندی نیزهمین معنی دارد. (برهان ). لنگی کوچک که فقرا و درویشان در میان بندند و بدان ستر عورت کنند. مؤلف گوید: اصل این لغت لنگ کوته بو
لنگوتهفرهنگ فارسی معین(لُ تَ یا تِ) [ هند. ] (اِ.) لنگی است کوچک که درویشان و فقیران و مردم بی سر و پا بر میان بندند.
لنگوته بستنلغتنامه دهخدالنگوته بستن . [ ل ُ ت َ/ ت ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) ائتزار. تأزر : بستن لنگوته در ایام گرما راحت است گر ترا شلوار یا تنبان نباشد گو مباش . نظام قاری (دیوان البسه ص <span class="hl" dir="ltr
لنگوته بستنلغتنامه دهخدالنگوته بستن . [ ل ُ ت َ/ ت ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) ائتزار. تأزر : بستن لنگوته در ایام گرما راحت است گر ترا شلوار یا تنبان نباشد گو مباش . نظام قاری (دیوان البسه ص <span class="hl" dir="ltr
احتیاکلغتنامه دهخدااحتیاک . [ اِ ](ع مص ) احتیاک بثوب ؛ در خود پیچیدن جامه را. (منتهی الارب ). || پشت و ساقین را بفوطه بسته نشستن . (منتهی الارب ). شلوار و لنگوته بر میان سخت بستن .
قیزه بندیلغتنامه دهخداقیزه بندی . [ ق َ زَ / زِ ب َ ] (حامص مرکب ) بستن پارچه بر عورت و بند کردن سر دیگر آن بطرف سرین در کمر و قیزه بند را لنگوته بند نیز گویند. (بهار عجم ) (آنندراج ).
قیظهفرهنگ فارسی معین(قَ یا ق ظَ یا ض ) (اِ.) لنگ مانندی که درویشان به کمر می بستند و عورت را بدان می پوشاندند و گاهی آن را از زیر بغل چپ و راست برده به پشت گردن گره می زدند، لنگوته .
قیزهلغتنامه دهخداقیزه . [ق َ زَ / زِ ] (اِ) لنگوته . (بهار عجم ) (آنندراج ).- قیزه کردن اسب ؛ بستن اسب بوضعی خاص و این از اهل زبان بتحقیق پیوسته و در هندوستان قازه به الف گویند. (بهار عجم ) (آنندراج ).
قیزه بندلغتنامه دهخداقیزه بند. [ ق َ زَ / زِ ب َ ] (نف مرکب ) لنگوته بند. (بهار عجم ) (آنندراج ) : ز نازک معانی شده قیزه بندببرج سرین دیده زین ره کمند. ملاطغرا (از بهار عجم و آنندراج ).رجوع به قیزه و ق
لنگوته بستنلغتنامه دهخدالنگوته بستن . [ ل ُ ت َ/ ت ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) ائتزار. تأزر : بستن لنگوته در ایام گرما راحت است گر ترا شلوار یا تنبان نباشد گو مباش . نظام قاری (دیوان البسه ص <span class="hl" dir="ltr