لغتنامه دهخدا
مئذنة. [ م ِءْ ذَ ن َ ] (ع اِ) جای اذان و مناره . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جای اذان یا مناره . (از اقرب الموارد). محل اذان . گلدسته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ج ، مآذن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) : به وقت اذان بر قاعده از بهر اقامت رسم اذ