لغتنامه دهخدا
مألف . [ م َءْ ل َ ](ع اِ) جای الفت . (منتهی الارب ). جای الفت و جایی که انسان بدان خو گرفته . (ناظم الاطباء). آنچه انسان بدان الفت گیرد. (از اقرب الموارد). || درخت بسیاربرگ که شکار بدان فریب شود. (منتهی الارب ). درخت بسیاربرگ که شکار بدان خو گرفته . (ناظم الاطباء).
