ماجعةلغتنامه دهخداماجعة. [ ج ِ ع َ ] (ع ص ) زن زناکار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). زانیة. (اقرب الموارد).
مازحةلغتنامه دهخدامازحة. [ زِ ح َ ] (ع ص ) مؤنث مازح . (ناظم الاطباء). زن مزاح کننده . زن بذله گو. (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به ماده ٔ قبل شود.
موجههلغتنامه دهخداموجهه . [ م ُ وَج ْ ج َ هََ / هَِ ] (از ع ، ص ) (اصطلاح منطق ) موجهة .- قضیه ٔ موجهه ؛ قضیه ای است که در آن نسبت محمول به موضوع به کیفیتی مانند ضرورت ، دوام ، امکان ، امتناع و قیدهای دیگر مقید شده باشد.
مازگهلغتنامه دهخدامازگه . [ گ ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان طیبی گرمسیری است که در بخش کهکیلویه ٔ شهرستان بهبهان واقع است و 150 تن سکنه دارد که از طایفه ٔ طیبی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
مماجعةلغتنامه دهخدامماجعة. [ م ُ ج َ ع َ ] (ع مص ) با هم بیباکی نمودن و فحش گفتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تماجع.