مانوی

mānavi

معنی

۱. مربوط به آیین مانی: سنگ‌نوشته‌های مانوی.
۲. پیرو آیین مانی.

مترادف

پیرو آئینمانی، وابسته به مانی، مانیگرا

جست‌وجوی دقیق

مانوی

لغت‌نامه دهخدا

مانوی . (اِخ ) نام شهری است به روم . (از فهرست ولف ) : وزان شارسان سوی مانوی راندکه آن را جهاندیده مینوی خواند.فردوسی .

مانوی

مانوی . [ ن َ وی ] (ص نسبی ) منسوب به مانی . (ناظم الاطباء). در نسبت به مانی ، منانی گویند و قیاس مانوی است چنانکه در نسبت به حران حرنانی گویند و قیاس حرانی است . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : سرایهایش چو ارتنگ مانوی پرنقش بهارهاش چو دیبای خسرو

مانوی

فرهنگ فارسی عمید

۱. مربوط به آیین مانی: سنگ‌نوشته‌های مانوی.۲. پیرو آیین مانی.

مانوی

فرهنگ فارسی معین

(نَ) (ص نسب .) پیرو دین مانی .

مانوی

فرهنگ مترادف و متضاد

پیرو آئینمانی، وابسته به مانی، مانیگرا

جست‌وجوی هم‌آوا

انگشت میانی

middle finger, digit medius, digit tertius manus

واژه‌های مصوب فرهنگستان

سومین انگشت که بلندترین انگشت دست است

میان‏گوی

centrosphere, attraction-sphere

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لایه‏ای تمایزیافته از میان‏یاخته که میانک را در بر می‏گیرد

میان‏گویی

centrospheric

واژه‌های مصوب فرهنگستان

مربوط به میان‌گوی

مانوی طبع

لغت‌نامه دهخدا

مانوی طبع. [ ن َ وی طَ ] (ص مرکب ) نقش و نگارآفرین . همچون مانی ، ابداع کننده ٔ نقش و نگار : آن صحن چمن که از دم دی گفتی دم گرگ یا پلنگ است اکنون ز بهار مانوی طبعپرنقش و نگار همچو ژنگ است .رودکی .

مانو

لغت‌نامه دهخدا

مانو. (اِ) صدا و آواز بازگشت و رد آواز. || صوت و آواز. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ). || روح و جان . || آوازه و شهرت . (ناظم الاطباء). شایعه . خبر. (از فرهنگ جانسون ).

جست‌وجوی مشابه

مانویت

لغت‌نامه دهخدا

مانویت . [ ن َ وی ی َ] (ع مص جعلی ) اعتقاد به آیین مانی داشتن . مانوی بودن . برآیین مانی بودن . رجوع به مانی و مانویه شود.

مانویه

لغت‌نامه دهخدا

مانویه . [ ن َ وی ی َ / ی ِ ] (اِخ ) مریدان و اتباع مانی باشند که مصوری است معروف . (آنندراج ). پیروان مانی نقاش . (ناظم الاطباء). پیروان مانی و آنان را منانیه نیز گویند. مانویان . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مانویه اصحاب مانی پسر فاتک بودند

مانویه

فرهنگ فارسی عمید

۱. پیروان مانی؛ مانویان.۲. آیین مانی.

مانویه

فرهنگ فارسی معین

(نَ یُِ) (اِ.) پیروان مانی نقاش .

مانوی طبع

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

اویغور

فرهنگ فارسی عمید

از قبایل ترک که در قرن دوم هجری در ترکستان ساکن شدند و به آیین مانوی گرویدند.

منوی

لغت‌نامه دهخدا

منوی . [ م َ ن َ وی ی / م َ ن َ ] (ص نسبی ) منسوب به مانی . مانوی : حدیث رقعه ٔ توزیع بر تو عرضه کنم چنانکه عرضه کند دین به مانوی منوی .منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص <span class="hl" dir="l

صدیق

لغت‌نامه دهخدا

صدیق . [ ص ِدْ دی ] (اِخ ) در بعضی مآخذ محرف زندیق (مانوی ) آمده است . رجوع به مانی و مانویان شود.

ماسیه

لغت‌نامه دهخدا

ماسیه . [ سی ی َ ] (اِخ ) نام فرقه ای از مانویه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مانی و مانوی شود.

منانی

لغت‌نامه دهخدا

منانی . [ م ِ / م َ نی ی ] (ص نسبی ) منسوب به مانی . مانوی . منسوب به مانی برخلاف قیاس . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). رجوع به مانی و مانوی شود.- قلم منانی ؛ خطی مستخرج از فارسی و سوریانی که مانی مخترع آن است . (از

جست‌وجوی هم‌آغاز

مانویت

لغت‌نامه دهخدا

مانوی طبع

لغت‌نامه دهخدا

مانویه

لغت‌نامه دهخدا

مانویه

فرهنگ فارسی عمید

۱. پیروان مانی؛ مانویان.۲. آیین مانی.

مانویه

فرهنگ فارسی معین

(نَ یُِ) (اِ.) پیروان مانی نقاش .

درپیوند

بیشتر بدانید

مانوی

mānavi

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ مترادف و متضاد

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین