مبتدا

mobtadā

معنی

۱. [مقابلِ منتها] آغاز چیزی.
۲. (ادبی) در دستورزبان، قسمتی از جمله که در مورد آن خبری داده می‌شود.

مترادف

آغاز، ابتدا، اول، نهاد ≠ منتها، آخر، پایان

جست‌وجوی دقیق

مبتدا

لغت‌نامه دهخدا

مبتدا. [ م ُ ت َ ] (ع اِ) (از «ب دء») آغاز چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) . مبتداء. ابتداء. آغاز چیزی . اول امری . مقابل پایان : میان دو عالم گیا منزلیست که بوی و مزه و رنگ را مبتداست . ناصرخسرو.کت

مبتدا

فرهنگ فارسی عمید

۱. [مقابلِ منتها] آغاز چیزی.۲. (ادبی) در دستورزبان، قسمتی از جمله که در مورد آن خبری داده می‌شود.

مبتدا

دیکشنری فارسی به عربی

موضوع

مبتدا

فرهنگ فارسی معین

(مُ تَ) [ ع . مبتداء ] (اِ.) آغاز شده ، چیزی که در ابتداء واقع شده باشد.

مبتدا

فرهنگ مترادف و متضاد

آغاز، ابتدا، اول، نهاد ≠ منتها، آخر، پایان

جست‌وجوی هم‌آوا

مبتداء

لغت‌نامه دهخدا

مبتداء. [ م ُ ت َ دَءْ ] (ع اِ) مبتدا. آغاز چیزی : انت بادی الرأی ِ و مبتدأه ُ. (تاج العروس ج 1 ص 44). و رجوع به مبتدا شود.

مبتدا (منطق)

دیکشنری فارسی به انگلیسی

antecedent

مبتدا (دستور زبان)

دیکشنری فارسی به انگلیسی

subject

مبتدی

لغت‌نامه دهخدا

مبتدی ٔ. [ م ُ ت َ دِءْ ] (ع ص ) مبتدی . رجوع به ماده ٔ قبل شود.

مبتدی

لغت‌نامه دهخدا

مبتدی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) شروع کننده و آغازکننده . (ناظم الاطباء). آغازکننده ، مقابل منتهی . (آنندراج ). آغازکننده . شروع کننده . || نوآموز و بی وقوف و شاگردی که تازه شروع در تحصیل کرده باشد. (ناظم الاطباء). نوآموز. تازه کار. نوچه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) <span class="h