متصف

mottasef

معنی

چیزی یا کسی که دارای صفتی است؛ دارندۀ صفتی؛ وصف‌شده.

مترادف

دارنده، متخلق، موصوف، وصفشده، توصیفشده

جست‌وجوی دقیق

متصف

لغت‌نامه دهخدا

متصف . [ م ُت ْ ت َ ص َ ] (ع ص ) صفت کرده شده . (غیاث ) (آنندراج ).

متصف

متصف . [ م ُت ْ ت َ ص ِ ] (ع ص ) ستوده و وصف شده و بیان شده . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رسم شده ٔ با صفت و موصوف . (ناظم الاطباء).وصف شونده و توصیف شده و دارنده ٔ صفتی : نقش ما یکسان به ضدها متصف خاک هم یکسان روان شان

متصف

فرهنگ فارسی عمید

چیزی یا کسی که دارای صفتی است؛ دارندۀ صفتی؛ وصف‌شده.

متصف

فرهنگ فارسی معین

(مُ تَّ ص ) [ ع . ] (اِفا.) دارندة صفتی .

متصف

فرهنگ مترادف و متضاد

دارنده، متخلق، موصوف، وصفشده، توصیفشده

جست‌وجوی هم‌آوا

متصیف

لغت‌نامه دهخدا

متصیف . [ م ُ ت َ ص َی ْ ی ِ ] (ع ص ) تابستان به جائی اقامت نماینده . (آنندراج ). در تابستان به جائی اقامت کننده . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع تصیف شود.

متصف شدن

فرهنگ مترادف و متضاد

موصوف شدن، صفتی را پذیرفتن، متصفگردیدن

متشوف

لغت‌نامه دهخدا

متشوف . [ م ُ ت َ ش َوْ وِ ] (ع ص ) دختر آراسته . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). شانه کرده و زینت کرده . (ناظم الاطباء). و رجوع به تشوف شود.

متصوف

لغت‌نامه دهخدا

متصوف . [ م ُ ت َ ص َوْ وِ ] (ع ص ) مردم صوفی . (ناظم الاطباء). کسی که بر طریقت صوفیان باشد.

متأسف

لغت‌نامه دهخدا

متأسف . [ م ُ ت َ ءَس ْ س ِ ] (ع ص ) دریغکننده و درد خورنده و اندوهگین . (آنندراج ). کسی که تأسف دارد. (ناظم الاطباء). مهموم و محزون و کسی که دریغ می خورد و اندوهگین است . (ناظم الاطباء) : که عدل او ملجاءملهوفان و فضل او منجای متأسفان است . (سندبادن

جست‌وجوی مشابه

متصفح

لغت‌نامه دهخدا

متصفح . [ م ُ ت َ ص َف ْ ف ِ ] (ع ص ) نظرکننده در ظاهر کار و جستجوی آن نماینده . (آنندراج ). کسی که می نگرد ظاهر چیزی را و جستجو کننده . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تصفح شود. || آزماینده . (ناظم الاطباء). || ملاحظه کننده . (ناظم الاطباء) <spa

متصفق

لغت‌نامه دهخدا

متصفق . [ م ُت َ ص َف ْ ف ِ ] (ع ص ) ناقه ای که بر گردد بر شکم . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). شتری که از این پهلو به آن پهلو برگردد. (ناظم الاطباء). || متردد و دودله . || کسی که دوچار می شود و روبرو می گردد و مقابل می شود و متعرض میگردد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از