مجلی

mojalli

معنی

۱. جلادهنده.
۲. آشکارکننده.
۳. اسبی که در مسابقه از اسب‌های دیگر پیش بیفتد.

جست‌وجوی دقیق

مجلی

لغت‌نامه دهخدا

مجلی . [ م ُ ] (ع ص ) آن که قحط او را از خانمان بیرون کرده باشد. (آنندراج ) (از منتهی الارب ). آواره و در بدر و از خانمان بدر شده . || آزاد شده از غم . || رهاشده و نجات یافته . (ناظم الاطباء).

مجلی

لغت‌نامه دهخدا

مجلی . [ م َ لا ] (ع اِ) بی مویی پیش سر تا فرق سر. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).

مجلی

مجلی . [ م َ لا ] (ع اِ) پیش سر موی ریخته . ج ، مجالی . (منتهی الارب ) (آنندراج )(ناظم الاطباء). قسمت پیش سر و آن موضع ریختن موست . (از اقرب الموارد). || جای زدودن و روشن وآشکار کردن . (آنندراج ) (غیاث ). || جلوه گاه . محل جلوه و ظهور. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

مجلی

لغت‌نامه دهخدا

مجلی . [ م َ لی ی ] (اِخ ) رجوع به ابن جمیع ابوالمعالی مجلی شود.

مجلی

لغت‌نامه دهخدا

مجلی . [ م ُ ج َل ْ لا] (ع ص ) جلا داده شده . (غیاث ) (آنندراج ). زدوده شده و صیقل شده . (ناظم الاطباء). || روشن و آشکار کرده شده . (غیاث ) (آنندراج ). واضح و هویدا گشته . || صاف و روشن کرده شده . (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی هم‌آوا

مجالی

لغت‌نامه دهخدا

مجالی . [ م َ ] (ع اِ) ج ِ مجلی [ م َ لا ] . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مجلی [ م َلا ] شود. || ج ِ مجلی [ م َ لا ] صیغه ٔ اسم ظرف است به معنی جای جلا که آیینه باشد. (غیاث ) (آنندراج ). || جاهای جلوه . (غیاث ) (آنندراج ).

مجلو

لغت‌نامه دهخدا

مجلو. [ م َ ل ُوو ] (ع ص ) جلاداده شده و زدوده و صیقل کرده شده . (ناظم الاطباء). زدوده شده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || روشن و درخشان و تاب دار. (ناظم الاطباء).

مجلا

لغت‌نامه دهخدا

مجلا. [ م ُ ج َل ْ لا ] (ع ص ) روشن و هویدا. (آنندراج ). روشن و هویداشده . (از منتهی الارب ). ظاهر و هویدا شده . (ناظم الاطباء). || صیقل شده و زدوده شده . || پاک کرده شده . (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).

مجلای

لغت‌نامه دهخدا

مجلای . [ م ِ ] (اِ) (محرف از مقلای ) (اصطلاح کشتی رانی سواحل خلیج فارس ) چوبهایی است عمودین که در موقع حرکت کشتی آنها را قریب کشتی گذارند و بندهای کشتی را به آن بندند و موقعی که کشتی در کناره است ، آنها را از دو طرف به زمین نصب کنند که مانع تکان خوردن کشتی شود. (فرهنگ فارسی

مجلا

فرهنگ فارسی عمید

۱. محل جلوه و ظهور.۲. پیش سر؛ قسمت پیش سر.

جست‌وجوی مشابه

مجلیات

لغت‌نامه دهخدا

مجلیات . [ م ُ ج َل ْ لی ] (ع ص ، اِ) مأخوذ از تازی ، به اصطلاح طب داروهای منقح و پاک کننده . (ناظم الاطباء). و رجوع به مجلی [ م ُ ج َل ْ لی ] (معنی آخر) شود.

مجلیق

لغت‌نامه دهخدا

مجلیق . [ م ِ ] (ع ص ) رجل مجلیق ؛ مرد گشاینده ٔ دندانها وقت خنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ذیل اقرب الموارد). مردی که دندانهای وی هنگام خنده نمایان باشد. (ناظم الاطباء).